Εισαγωγή: Η νοσοκομειακή δυσθρεψία είναι ένα πρόβλημα μείζονος σημασίας, το οποίο επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στην κλινική έκβαση των παιδιατρικών ασθενών, όσο και στο εκάστοτε σύστημα υγείας. Παρά την αυξημένη συχνότητα και τις δυσμενείς συνέπειές της, εξακολουθεί να αποτελεί ένα πρόβλημα που δεν ανιχνεύεται και δεν αντιμετωπίζεται ορθά. Σκοπός: Υπό το πρίσμα των αυξημένων και δυσμενών επιπτώσεων της δυσθρεψίας σε παιδιά που νοσηλεύονται και της απουσίας αντίστοιχων δεδομένων από τον ελληνικό πληθυσμό, βασικός στόχος της συγκεκριμένης μελέτης είναι η εκτίμηση του επιπολασμού του αυξημένου διατροφικού κινδύνου σε τυχαίο δείγμα παιδιών, που νοσηλεύθηκαν σε επιλεγμένες κλινικές του Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών “Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού”. Επιπρόσθετος στόχος της συγκεκριμένης μελέτης είναι η εκτίμηση της θετικής και αρνητικής προγνωστικής αξίας των εργαλείων ανίχνευσης διατροφικού κινδύνου που εφαρμόστηκαν, συγκριτικά με την κλινική εκτίμηση των Διαιτολόγων του νοσοκομείου. Μεθοδολογία: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 403 παιδιά, τα οποία νοσηλεύθηκαν στην Παιδιατρική και Χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου κατά το χρονικό διάστημα 27 Ιανουαρίου- 14 Απριλίου 2014. Μία ερευνήτρια - διαιτολόγος κατέγραφε όλες τις εισαγωγές στις εν λόγω κλινικές και εφάρμοζε τη διαδικασία ανίχνευσης διατροφικού κινδύνου μέσω του εργαλείου ανίχνευσης PYMS είτε την ημέρα της εισαγωγής των παιδιών στο νοσοκομείο ή την επομένη της εισαγωγής τους. Το εργαλείο αυτό υπολογίσθηκε τόσο με βάση τις Ελληνικές Καμπύλες Ανάπτυξης (PYMS-ΕΚΑ), όσο και με βάση τα κριτήρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για το λιποβαρές (-2 Τ.Α. z σκορ ΔΜΣ, PYMS-ΠΟΥ). Αναδρομικά, συμπληρώθηκε και το εργαλείο STAMP. Επιπλέον, καταγράφηκαν το βάρος, το ύψος, η ηλικία, και η αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο. Η ερευνήτρια- διαιτολόγος παρακολουθούσε τους ασθενείς που αξιολογήθηκαν με σκοπό την καταγραφή της ημέρας εξόδου από το νοσοκομείο. Σε ένα υποσύνολο του συνολικού δείγματος της μελέτης, οι διαιτολόγοι του νοσοκομείου εκτίμησαν λεπτομερώς το βαθμό του διατροφικού κινδύνου των ασθενών, βασισμένοι στην κλινική τους εμπειρίας και σε επιπλέον στοιχεία από το ιατρικό και διαιτητικό ιστορικό, με σκοπό να εκτιμηθεί η θετική και αρνητική προγνωστική αξία (ΘΠΑ, ΑΠΑ) των εργαλείων που εφαρμόστηκαν. Αποτελέσματα: Από τους 403 νοσηλευόμενους ασθενείς, το 59,6% ήταν αγόρια και η μέση ηλικία του δείγματος ήταν τα 7,2 ± 4,3 έτη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της εφαρμογής του εργαλείου PYMS-ΕΚΑ, το 14,6% των παιδιών κατατάχθηκε σε μέτριο διατροφικό κίνδυνο και το 12,7% σε υψηλό διατροφικό κίνδυνο και σύμφωνα με τα αποτελέσματα του εργαλείου PYMS-ΠΟΥ, το 15,6% των παιδιών κατατάχθηκε σε μέτριο κίνδυνο και το 9,7% σε υψηλό κίνδυνο. Αντίστοιχα, σύμφωνα με το εργαλείο ανίχνευσης STAMP το ποσοστό των ασθενών, το οποίο κατατάχθηκε σε υψηλό διατροφικό κίνδυνο ήταν το 6.2% και σε μέτριο διατροφικό κίνδυνο ήταν το 18,4%. Η ΘΠΑ του PYMS-ΕΚΑ ήταν 60%, του PYMS-ΠΟΥ ήταν 68,6% και του STAMP ήταν 72%. Τα παιδιά που κατατάχθηκαν σε υψηλό διατροφικό κίνδυνο σύμφωνα με το εργαλείο PYMS- ΠΟΥ παρέμειναν 4 ημέρες παραπάνω στο νοσοκομείο (8,08 ± 8,52 έναντι 3,84 ± 3,63, p< 0,001) συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά. Συζήτηση: Ένα ποσοστό περίπου 8-10% των νοσηλευόμενων παιδιών βρέθηκε σε υψηλό διατροφικό κίνδυνο κατά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο μέσω της διαδικασίας ανίχνευσης διατροφικού κινδύνου που εφαρμόσθηκε. Το εργαλείο PYMS, το οποίο εκτιμήθηκε με βάση τα κριτήρια του ΠΟΥ και το εργαλείο STAMP εμφάνισαν καλή ΘΠΑ και μέτρια συμφωνία με τη κλινική εκτίμηση των Διαιτολόγων και κατά συνέπεια, θα μπορούσαν να εισαχθούν στην καθημερινή πρακτική, ούτως ώστε να παραπέμπουν περεταίρω προς διατροφική αξιολόγηση μόνο τα παιδιά που βρίσκονται σε αυξημένο διατροφικό κίνδυνο.
.jpg){kind=logo}
