Τα Εξάρχεια, είναι μία από τις κεντρικότερες περιοχές της Αθήνας, όπου, από τα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε σταδιακά να αναπτύσσεται και εντάσσεται στον αστικό ιστό. Η περιοχή, αρχικά, σηματοδοτείται από τη σταδιακή εγκατάσταση και τις επισκέψεις στο χώρο διανοούμενων, φοιτητών, ανθρώπων της τέχνης, λόγω της γειτνίασης με τις Σχολές του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου. Στη συνέχεια, δημιουργείται ως χώρος (και Λόγος) αμφισβήτησης και κριτικής των κυρίαρχων απόψεων και ως χώρος «νεολαιίστικων στεκιών». Είναι από τις περιοχές της Ελλάδας και της Αθήνας που έχουν στοχοποιηθεί και σηματοδοτηθεί στην κοινή γνώμη ως χώρος ανασφάλειας. Έχουν ταυτιστεί με έννοιες όπως το περιθώριο, ή / και η αναρχία. Η παρούσα εργασία φιλοδοξεί μέσα από μια πρωτογενή έρευνα στους ανθρώπους που βιώνουν το χώρο και συγχρωτίζονται σε αυτόν να θέσει σε συζήτηση, κατά πόσο είναι έγκυρες αυτές οι απόψεις. Μέσα από ερωτηματολόγια που θα απευθύνονται σε κατοίκους, εργαζόμενους και «θαμώνες» του χώρου αυτού θα εξετάσει ποια είναι η άποψή τους για το χώρο, αν θεωρούν ότι δικαιολογούνται όσα τους «προσάπτουν». Φέρνοντας στο φως τις φωνές όσων ζουν σε αυτό το χώρο, θα αναλύσει τη γνώμη τους για το πώς έννοιες, όπως, ασφάλεια, αναρχία, περιθώριο και αποκλεισμός συνδέονται με το χώρο αυτό. Θα διερευνηθεί κατά πόσο η άποψη που καλλιεργείται για το χώρο από τα Μ. Μ. Ε. για τα Εξάρχεια, ως εστία αναταραχών και ανασφάλειας, διαμορφώνοντας παράλληλα και την κοινή γνώμη, είναι διαφορετική από εκείνη των ανθρώπων που πραγματικά βιώνουν το χώρο. Θα καταγραφεί, επίσης, συνοπτικά, η ιστορική πορεία της περιοχής, μέσα από το σχολιασμό δευτερογενών πηγών. Χρήσιμη σε αυτή την προσπάθεια θα είναι και η ενδεικτική ανάδυση κειμένων από τον Τύπο, ιδιαίτερα της μεταπολιτευτικής εποχής. Το συμπέρασμα, επομένως, θα ήταν ενδιαφέρον να δώσει, «τροφή» προς συζήτηση για τη σημερινή εξέλιξη της περιοχής και τις πιθανές μεταλλαγές της από τη Μεταπολίτευση, μέχρι σήμερα.
.jpg){kind=logo}
