Ο καφές είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ροφήματα παγκοσμίως. Η ποικιλία των συστατικών του ευθύνεται για τις σύνθετες δράσεις του στον ανθρώπινο οργανισμό. Τα ερευνητικά δεδομένα σχετικά με την επίδρασή του μεταγευματικά σε μεταβολικούς δείκτες είναι, όμως, περιορισμένα. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της οξείας επίδρασης του καφέ, με ή χωρίς καφεΐνη, σε βιοχημικούς δείκτες που σχετίζονται με την ινσουλινοαντίσταση και τη φλεγμονή.Δεκαέξι υγιείς άνδρες (ηλικία: 27,8±5,2 έτη, ΒΜΙ: 25,5±2,3 Kg/m2) συμμετείχαν με τυχαία σειρά στις ακόλουθες παρεμβάσεις σε τρεις διαφορετικές ημέρες: τυποποιημένο πρωινό (142Kcal) με 200 ml είτε καφεϊνούχο καφέ (3mg καφεΐνης/kgΣΒ), είτε ντεκαφεϊνέ καφέ, είτε νερό. Πριν την παρέμβαση και σε καθορισμένα χρονικά σημεία μετά από αυτή (0, 15, 30, 60, 90, 120, 150, 180λεπτά) συλλέχθηκαν δείγματα αίματος για τη μέτρηση γλυκόζης, ινσουλίνης αδιπονεκτίνης, IL-6 και IL-18.Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική επίδραση της παρέμβασης στους προαναφερθέντες βιοχημικούς δείκτες. Παρόλα αυτά, οι επιμέρους αναλύσεις στις διάφορες χρονικές στιγμές έδειξαν υψηλότερες τιμές γλυκόζης στα 60 λεπτά μετά την παρέμβαση του καφεϊνούχου καφέ σε σχέση με το νερό (p=0,03). Όταν οι εθελοντές χωρίστηκαν σε φυσιολογικού βάρους και υπέρβαρους παρατηρήθηκε επίδραση της παρέμβασης όσον αφορά στη γλυκόζη. Οι υπέρβαροι παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης στα 60, 120 και 180 λεπτά μετά την παρέμβαση του καφεϊνούχου καφέ σε σύγκριση με την αντίστοιχη του νερού (p=0,001, p=0,04 και p=0,009, αντίστοιχα). Μια συνηθισμένη δόση καφεϊνούχου καφέ έδειξε τάση να αυξήσει οξέως τις συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα. Οι συγκεντρώσεις της ινσουλίνης, της αδιπονεκτίνης, της IL-6 και της IL-18 δεν βρέθηκε να επηρεάζονται, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, από την κατανάλωση καφεΐνης ή καφέ.
.jpg){kind=logo}
