Η επίδραση της προπρανολόλης στη φαιοποίηση του λευκού λιπώδους ιστού σε εγκαυματίες ασθενείς

 
This item is provided by the institution :

Repository :
Library and Information Center ESTIA
see the original item page
in the repository's web site and access all digital files if the item*
share




2015 (EN)

Η επίδραση της προπρανολόλης στη φαιοποίηση του λευκού λιπώδους ιστού σε εγκαυματίες ασθενείς

Ζαφειροπούλου, Ευθαλία

ΣΚΟΠΟΣ: Οι αδρενεργικοί υποδοχείς είναι κυτταρικοί μεμβρανικοί υποδοχείς και ανήκουν στην οικογένειας των G συζευγμένων πρωτεϊνικών υποδοχέων. Η προπρανολόλη με τη σειρά της αποτελεί ένα β-αδρενεργικό ανταγωνιστή ο οποίος μπορεί να αναστείλει τη δράση κατεχολαμινών, οι οποίες είναι αυξημένες σε εγκαυματίες ασθενείς και είναι υπεύθυνες για την υπερμεταβολική κατάσταση που βρίσκονται αυτοί οι ασθενείς. Ακόμη από έρευνες έχει φανεί ότι η προπρανολόλη μπορεί να σταματήσει την ενεργοποίηση του φαιού λιπώδους ιστού (BAT). Επίσης από πρόσφατες μελέτες στους εγκαυματίες ασθενείς έχει βρεθεί ότι ο λευκός λιπώδης ιστός (WAT) αποκτά χαρακτηριστικά του ΒΑΤ, μια διαδικασία που ονομάζεται φαιοποίηση. Η φαιοποίηση λοιπόν φαίνεται να συμβάλει και αυτή με τη σειρά της στην υπερμεταβολική φάση που βρίσκονται αυτοί οι ασθενείς και φαίνεται να οφείλεται στα αυξημένα επίπεδα της πρωτεΐνης αποσύζευξης (UCP-1). Σκοπός λοιπόν της παρούσας μελέτης είναι να καθοριστεί η επίδραση της προπρανολόλης στη φαιοποίηση του WAT σε παιδιατρικούς εγκαυματίες ασθενείς. ΜΕΘΟΔΟΣ: Συνολικά συμμετείχαν 17 παιδιατρικοί εγκαυματίες ασθενείς, οι οποίοι στη συνέχεια χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και πιο συγκεκριμένα 8 από τους 17 αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου, ενώ οι υπόλοιποι 9 την ομάδα παρέμβασης στην οποία χορηγήθηκε η προπρανολόλη. Οι παράμετροι για τους οποίους ελέχθησαν οι ασθενείς ήταν η Ενεργειακή Δαπάνη Ηρεμίας (REE) και η κατανάλωση οξυγόνου σε λιπώδη ιστό του σταδίου 2 και 4 της αναπνευστικής αλυσίδας. Η REE προσδιορίστηκε μέσω έμμεσης θερμιδομετρίας (μετρίσιμη REE) και στη συνέχεια συγκρίθηκε με την REE που προέκυπτε από τις εξισώσεις του Harris-Benedict (προβλεπόμενη REE). Η κατανάλωση οξυγόνου προσδιορίστηκε με τη βοήθεια οξυγονογράφου. Οι ανθρωπομετρικοί αλλά και οι παραπάνω παράμετροι ελέχθησαν σε δύο χρονικές περιόδους: 1 και 4 εβδομάδες μετά το έγκαυμα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Ο μέσος όρος των τιμών των δημογραφικών χαρακτηριστικών μεταξύ των δύο ομάδων δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντική διαφορά, γεγονός που κατέστησε συγκρίσιμες τις δυο ομάδες. Όσο αφορά την ομάδα παρέμβασης παρατηρήθηκε ότι μια εβδομάδα μετά το έγκαυμα η προπρανολόλη περιορίσει την αύξηση της REE. Επίσης για την ίδια ομάδα βρέθηκε ότι υπήρχε μια ισχυρή αρνητική συσχέτιση μεταξύ της REE τέσσερεις εβδομάδες μετά το έγκαυμα και της δόσης προπρανολόλης(r = - 0,813, p=0,008). Ακόμα η αποσυζευγμένη μιτοχονδριακή αναπνοή (θερμογένεση) παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση τόσο για την ομάδα ελέγχου (p = 0,001) όσο και για την ομάδα παρέμβασης (p = 0,01) και για τις δύο χρονικές περιόδους της μελέτης. Τέλος ελέγχθηκε αν υπάρχουν συσχετίσεις μεταξύ της αποσυζευγμένης μιτοχονδριακής αναπνοής με τη δόση της προπρανολόλης 1 και 4 εβδομάδες μετά το έγκαυμα, χωρίς όμως να παρατηρηθεί κάποια ισχυρή ή ασθενής συσχέτιση μεταξύ των δύο αυτών μεταβλητών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης έδειξαν ότι in vivo η προπρανολόλη φαίνεται να είναι αποτελεσματική κάτι που δεν αποδείχτηκε και ex vivo. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η φαιοποίηση σε αυτούς τους ασθενείς δεν οφείλεται αποκλειστικά στο αδρενεργικό στρες αλλά και σε άλλες διαταραχές του μεταβολισμού.

postgraduate_thesis
Μεταπτυχιακή Εργασία (EL)
Postgraduate Thesis (EN)

προπρανολόλη
φαιοποίηση
παιδιατρικοί ασθενείς
έγκαυμα


2015-02-24


Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0



*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)