Στην παρούσα εργασία ασχοληθήκαμε με την υδρολογική ξηρασία που είχε ως αποτέλεσμα τη λειψυδρία της Αθήνας κατά την περίοδο 1988 έως 1993, αλλά και με το σχέδιο διαχείρισης του υδροδοτικού συστήματος της Αθήνας που επιβλήθηκε ως αναγκαίο μέτρο για την αποτροπή μιας ακόμα λειψυδρίας στο μέλλον. Το ζήτημα του Νερού επίκαιρο όσο ποτέ: Η Κρίση του Νερού θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του σήμερα και οι ανακατατάξεις που θα προκαλέσει σε παγκόσμιο επίπεδο εκτιμάται ότι θα είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες της Ενεργειακής Κρίσης των δεκαετιών του ‘70 και του ΄80. Ο υπερπληθυσμός, η μαζική μετακίνηση του πληθυσμού, η επίδραση της Κλιματικής Αλλαγής στο υδρολογικό φαινόμενο της ξηρασίας αποτελούν θέματα που συνδέονται άμεσα με αυξημένες ανάγκες σε νερό στις πόλεις και παράλληλη υποβάθμιση του φυσικού πόρου. Η ξηρασία είναι ένα ακραίο υδρολογικό φαινόμενο που παρουσιάζει ιδιαίτερη πολυπλοκότητα ως προς την κατανόηση, μελέτη, πρόληψη και αντιμετώπιση, κυρίως λόγω της παράλληλης δράσης μιας πληθώρας παραμέτρων που συμμετέχουν στην εκδήλωση της. Η εμφάνιση της ξηρασίας δεν επηρεάζεται μόνο από τα χαρακτηριστικά των περιοχών που προσβάλλει, για αυτό τον λόγο και δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένες περιοχές, αλλά είναι δυνατόν να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε περιοχή ανά τον κόσμο. Η ξηρασία διαφέρει τόσο από την λειψυδρία όσο και από την ανυδρία μιας και η πρώτη (ξηρασία) αναφέρεται σε μία παροδική κατάσταση του συμβάν εξηγείται από το γεγονός ότι στις ξηρές περιοχές τα οικοσυστήματα έχουν προσαρμοστεί στην επιβίωση σε συνθήκες περιορισμένης υγρασίας, ενώ αντίθετα στην περίπτωση περιοχών με υγρό κλίμα, τα οικοσυστήματα δεν έχουν αναπτύξει τα απαραίτητα εργαλεία επιβίωσης σε ακραίες για τα φυσιολογικά δεδομένα καταστάσεις, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν πολύ περισσότερο με αφανισμό. Αφενός, λοιπόν, της πολύπλοκης φύσης που χαρακτηρίζει την ξηρασία όπου είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η αρχή, η διάρκεια και το τέλος ενός επεισοδίου ξηρασίας όπως επίσης και τα ακριβή αίτια και οι συνέπειες αυτής και αφετέρου η επιρρέπεια της Ελλάδας στην εκδήλωση συχνών ξηρασιών λόγω της γεωγραφικής της θέσης, θεωρήθηκε σκόπιμο να εκπονηθεί η παρούσα πτυχιακή εργασία η οποία στοχεύει, πρώτον, στην ανάδειξη της ξηρασίας ως μια από τις σημαντικότερες φυσικές καταστροφές και δεύτερον, την επιτακτική ανάγκη για εξασφάλιση των υδατικών πόρων όχι μόνο για τη σημερινή χρήση αλλά και για τις μελλοντικές γενιές μέσω της εφαρμογής σωστής στρατηγικής διαχείρισης. Η στρατηγική αυτή πρέπει να είναι προνοητική, δηλαδή μέσω της πρόβλεψης να εφαρμόζεται μια πολιτική διαχείρισης των υδατικών πόρων που να έχει μεγάλη χρονική εμβέλεια και συγχρόνως δυναμική μορφή. κλίματος που χαρακτηρίζεται από σημαντική ελάττωση του υετού σε μία περιοχή, η δεύτερη (λειψυδρία) αναφέρεται σε μία μόνιμη κατάσταση ανισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης των υδατικών πόρων σε μια περιοχή, ενώ η τρίτη (ανυδρία) αναφέρεται σε ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του κλίματος, το οποίο σε μόνιμη κατάσταση, παρουσιάζει μειωμένη βροχόπτωση, η οποία δεν επαρκεί για τη διατήρηση της βλάστησης (Ελληνική Μετεωρολογική Εταιρεία, 1998). Η ξηρασία είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο, ως προς την επίλυση του, φαινόμενο, παρόλο που εμφανίζεται και σε ξηρές – ερημικές περιοχές, μπορεί να εμφανιστεί εξίσου και σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από σημαντικά ποσά βροχόπτωσης. Τις περισσότερες φορές μάλιστα προκαλεί σημαντικότερα προβλήματα σε σχέση με αυτά που εμφανίζονται στις ξηρές περιοχές. Το παραπάνω φαινομενικά παράλογο.
.jpg){kind=logo}
