Νεοελληνική γλυπτική: τα γλυπτά του Κοιμητηρίου της Ανάστασης στον Πειραιά
Δερμιτζόγλου, Γεώργιος
Η κοιμητηριακή τέχνη αποτελεί καθρέφτη κοσμοθεωρητικών αντιλήψεων που συνδέονται με τη στάση του ανθρώπου απέναντι στο θάνατο. Ο νεκρός εμφανίζεται αφηρωισμένος, όπως επιτάσσει το κλασικό ιδεώδες, και ο θάνατός του ως φυσική εξέλιξη. Αυτή η αισθητική θεώρηση συνέβαλε στη διαμόρφωση των νεότερων νεκροταφείων. Το Κοιμητήριο της Ανάστασης στην περιοχή της Ευγένειας Δραπετσώνας αποτέλεσε το Νέο Νεκροταφείο του Πειραιά στις αρχές του 20ου αιώνα. Το Κοιμητήριο αποτελεί τεκμήριο της ύπαρξης σημαντικών οικογενειών του Πειραιά, που συνέβαλαν στην ιστορική εξέλιξη και διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του, και ένα υπαίθριο μουσείο της νέας ελληνικής γλυπτικής. Αντικείμενο έρευνας αποτελέσαν τα γλυπτά του Κοιμητηρίου που παρουσιάζουν αισθητική αξία και χρονολογούνται στο διάστημα του τελευταίου τρίτου του 19ου αιώνα μέχρι και το τέλος του μεσοπολέμου. Για τη συγκέντρωση του υλικού διεξήχθη επιτόπια έρευνα και καταγραφή κατά τα έτη 2013-2015. Στη μελέτη αναδεικνύονται οι τύποι των ταφικών γλυπτών της υπό εξέταση περιόδου και οι αντιπροσωπευτικοί γλύπτες του Κοιμητηρίου της Ανάστασης, μέσα από τα αξιολογότερα γλυπτά τους. Επίσης, προβάλλεται έκδηλα η ανάγκη διαμόρφωσης του χώρου σε έναν «κοιμητηριακό κήπο», που θα αξιοποιείται επιπλέον ως μια υπαίθρια γλυπτοθήκη αλλά και ως ένα ιστορικό μουσείο της πόλης, για την κάλυψη τόσο ψυχαγωγικών όσο και εκπαιδευτικών και ερευνητικών αναγκών.
.jpg){kind=logo}
