Επίδραση παρέμβασης 12 εβδομάδων με αερόβια άσκηση στην αντίσταση στην ινσουλίνη σε υπέρβαρα και παχύσαρκα κορίτσια 9 έως 15 ετών

Παπαντάκου, Κατερίνα

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση της προπόνησης με αερόβια άσκηση στην αντίσταση στην ινσουλίνη σε υπέρβαρα και παχύσαρκα κορίτσια. Στην έρευνα συμμετείχαν 19 κορίτσια ηλικίας 9 έως 15 ετών (ανάστημα: 160.09.8 cm, ΔΜΣ: 26.83.9 kg/m2, μέσος όροςτυπική απόκλιση). Πριν και μετά την παρέμβαση προσδιορίστηκε η σωματική σύσταση με ανθρωπομετρήσεις και με τη μέθοδο απορρόφησης ακτίνων Χ διπλής ενέργειας, αξιολογήθηκε το λιπιδαιμικό προφίλ και πραγματοποιήθηκε η δίωρη δοκιμασία ανοχής γλυκόζης. Τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος της παρέμβασης, εκτιμήθηκε το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας (με τριαξονικό δραστηριογράφο και με τριήμερο ερωτηματολόγιο), η καρδιαγγειακή ευρωστία (με την Ικανότητα Αερόβιου Έργου 170, ΙΑΕ170) και οι διατροφικές συνήθειες (με τριήμερη καταγραφή τροφίμων). Η προπόνηση γινόταν 3 φορές την εβδομάδα, είχε διάρκεια 30-40 λεπτά και ένταση 75-80% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας. Η παρέμβαση εφαρμόστηκε για 12 εβδομάδες.Το ποσοστό συμμετοχής στην προπόνηση ήταν 90.416.3%. Ως αποτέλεσμα της παρέμβασης η ΙΑΕ170 αυξήθηκε κατά 18.8% (από 1.30.5 σε 1.60.4 Watt/kg, p< 0.05). Η περιοχή κάτω από την καμπύλη για τη συγκέντρωση της ινσουλίνης (AUC) μειώθηκε μετά την παρέμβαση κατά 26.9% (AUC: 13317.17430.3 έναντι 9771.45103.1 μU/ml/min, πριν και μετά την παρέμβαση αντίστοιχα, n=14, p= 0.03). Η περιοχή κάτω από την καμπύλη για τη γλυκόζη δεν άλλαξε (AUC: 15600.02857.3 έναντι 14533.01768.8 mg/dl/min, n=15). Η AUC για την ινσουλίνη μειώθηκε χωρίς να αλλάξει το σωματικό βάρος και λίπος (σωματικό βάρος: 67.914.5 και 68.314.0 kg, ποσοστό λίπους: 43.04.8 και 42.35.1%, πριν και μετά την παρέμβαση, αντίστοιχα). Αντίθετα, αυξήθηκε σημαντικά η μυϊκή μάζα των κάτω άκρων μετά την παρέμβαση (από 12.22.0 σε 13.02.1 kg, p< 0.001). Η υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνη (HDL-C) και η απολιποπρωτεϊνη-Α (Apo-A) δεν άλλαξαν με την παρέμβαση (HDL-C: 50.19.1 και 52.36.9 mg/dl και Apo-A: 130.919.5 και 136.513.4 mg/dl, αντίστοιχα, n=19). Αντίθετα, αυξήθηκε σημαντικά η συγκέντρωση της ολικής χοληστερόλης (p< 0.05), της χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνης (p< 0.05) και της απολιποπρωτεϊνης B (p< 0.05). Συμπερασματικά, η προπόνηση 12 εβδομάδων με αερόβια άσκηση βελτίωσε την ευαισθησία των ιστών στην ινσουλίνη σε υπέρβαρα και παχύσαρκα κορίτσια 9 έως 15 ετών. Η ευεργετική αυτή προσαρμογή για τον οργανισμό παρατηρήθηκε χωρίς να μειωθεί το σωματικό βάρος και το λίπος τους.

postgraduate_thesis

Μεταπτυχιακή Εργασία (EL)

Postgraduate Thesis (EN)

Παχυσαρκία στα παιδιά

Άσκηση στα παιδιά

Άσκηση - Διαιτολογικές απόψεις

κορίτσια

παχυσαρκία

ινσουλίνη

Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Βιβλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης ΕΣΤΙΑ

Postgraduate Thesis

2004

http://estia.hua.gr/dl/object/hua.gr:19247

hua.gr:19247

Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0