Μελέτη της επίδρασης πρωτοκόλλου άσκησης στη συγκέντρωση παρακρινών και ενδοκρινών παραγόντων
Κουρεβέλης, Μάριος Μ.
Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι ο προσδιορισμός των μεταβολών της ντεκορίνης σε νέους και υγιείς άνδρες, μετά από προπόνηση αντιστάσεων, με μέγιστη ταχύτητα κίνησης (Vmax) και στο 70% της μέγιστης ταχύτητας κίνησης (70%Vmax). Εννέα άνδρες υποβλήθηκαν σε ένα πρωτόκολλο ασκήσεων με αντιστάσεις, το οποίο περιελάμβανε 4 σετ καθίσματα και 4 σετ πιέσεις πρέσας, με φορτίο αυτό των 10 μέγιστων επαναλήψεων το κάθε σετ και 3’ διάλειμμα μεταξύ των σετ. Και τα δυο πρωτόκολλα εμπεριείχαν την εκτέλεση 8 επαναλήψεων ανά σετ. Για την μέτρηση των συγκεντρώσεων της ντεκορίνης χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος ELISA. Για τη στατιστική ανάλυση των τιμών της ντεκορίνης έγινε η χρήση της μεθόδου ANOVA, ενώ για τον προσδιορισμό των συντελεστών συσχέτισης μεταξύ της ντεκορίνης με άλλες ορμόνες, όπως της προλακτίνης, της T4 και της TSH ακολουθήθηκε η ανάλυση μέσω Spearman’s rho test. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση της ντεκορίνης αμέσως μετά τη λήξη της άσκησης στο πρωτόκολλο της Vmax, τόσο στις μέσες τιμές των συγκεντρώσεων (p=0.014), όσο και στις ποσοστιαίες μεταβολές (p<0.05). Ωστόσο, στο πρωτόκολλο της 70%Vmax δεν παρατηρήθηκαν αλλαγές στις τιμές της ντεκορίνης. Τέλος, η σύγκριση των τιμών μεταξύ της ντεκορίνης και της TSH έδειξαν μια ισχυρά γραμμική σχέση μεταξύ των δύο (rs= 0.900, p=0.001) στην χρονική στιγμή των 20 λεπτών μετά την άσκηση. Η προπόνηση με αντιστάσεις με μέγιστη ταχύτητα κίνησης φαίνεται να προκαλεί αύξηση στη συγκέντρωση της ντεκορίνης αμέσως μετά τη λήξη της άσκησης, ωστόσο μελέτες με μεγαλύτερο δείγμα δοκιμαζομένων και διαφορετικά πρωτόκολλα άσκησης αναμένεται να αποσαφηνίσουν το ρόλο της ντεκορίνης στη φυσιολογία της άσκησης.
.jpg){kind=logo}
