Σχέση φυσικής δραστηριότητας, διατροφικών συνηθειών με την ινσουλινοαντίσταση σε παχύσαρκα, υπέρβαρα και φυσιολογικά, ελλιποβαρή παιδιά
Μοίρα, Κωνσταντίνα
Η παχυσαρκία εξελίσσεται σε μία ασθένεια του σύγχρονου τρόπου ζωής. Είναι αποτέλεσμα της αυξημένης ενεργειακή πρόσληψης και μειωμένης ενεργειακής κατανάλωσης.Σχετίζεται με την κληρονομική προδιάθεση αλλά και με τον σύγχρονο τρόπο ζωής που αφορά τόσο την κατανάλωση φτωχών σε θρεπτικά συστατικά τροφίμων όσο και στον καθιστικό τρόπο ζωής (έλλειψη φυσικής δραστηριότητας).Η παχυσαρκία σχετίζεται με σοβαρές ασθένειες εκφυλιστικού τύπου όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη τύπου ΙΙ κλπ. Φυλλομετρώντας την παγκόσμια βιβλιογραφία διαπίστωσα την αλματώδη αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας , κυρίως την τελευταία δεκαετία. Αυτή η αύξηση παρατηρείται σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες ενώ τα τελευταία χρόνια αρχίζει να γίνετε αισθητή και στις αναπτυσσόμενες. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των σχέσεων ανάμεσα στην ΦΔ , την καρδιαγγειακή ευρωστία και τις διατροφικές συνήθειες με την αντίσταση στην ινσουλίνη σε παιδιά ηλικίας 9-16 ετών . Με βάση την βιβλιογραφία γίνετε η υπόθεση ότι, τα υπέρβαρα /παχύσαρκα παιδιά με υψηλό επίπεδο ΦΔ ή /και καρδιαγγειακής ευρωστίας και υγιεινές διατροφικές συνήθειες παρουσιάζουν χαμηλότερο σωματικό λίπος και μειωμένα επίπεδα αντίστασης στην ινσουλίνη σε σχέση με παιδιά φυσιολογικά / ελιποβαρή . Διαπιστώσαμε σημαντικές διαφορές όσον αφορά την εκτίμηση του σωματικού λίπους μέσω των δερματοπτυχών σε όλες τις μετρούμενες περιφέρειες μεταξύ παχύσαρκων και φυσιολογικών παιδιών.Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές όσον αφορά διατροφικά δεδομένα μεταξύ παχύσαρκων και φυσιολογικών παιδιών δηλαδή ως προς το σύνολο των καταναλισκόμενων θερμίδων και τα θρεπτικά συστατικά μεταξύ των δύο ομάδων.Παρατηρήθηκε όμως στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων σε ότι σχετιζόταν με την φυσική κατάσταση .Έτσι όταν η ΙΑΕ170 εκφραζόταν σε απόλυτες τιμές παρατηρήθηκε ότι τα εύρωστα παιδιά(παχύσαρκα και φυσιολογικά) είχαν ηψηλότερες τιμές αερόβιας ικανότητας σε σχέση με τα μή εύρωστα . Πρακτικά θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι σε μικρές ηλικίες όπου η εκτίμηση και ο έλεγχος των διατροφικών συνηθειών παρουσιάσει μια δυσκολία , η άσκηση είναι ο καλύτερος τρόπος ελέγχου του σωματικού βάρους των παιδιών καθώς και προστασίας απο μελλοντικές εκφυλιστικές ασθένειες όταν η άσκηση καταλήγει να γίνετε τρόπος ζωής.Ωστόσο θα χρειαστούν πολλές έρευνες να γίνουν που θα μας οδηγήσουν σε ασφαλέστερα συμπεράσματα.
.jpg){kind=logo}
