Η εκτίμηση του βασικού μεταβολικού ρυθμού με τη βοήθεια εξισώσεων αποτελεί τον πιο κοινό και πρακτικό τρόπο παρέμβασης από τους ειδικούς στην καθημερινή κλινική πράξη. Όμως, η χρήση αυτών των εξισώσεων σχετίζεται με σφάλματα που επηρεάζουν το εκτιμώμενο αποτέλεσμα. Μια συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση είναι συνεπώς απαραίτητη για την αξιολόγηση της ακρίβειας και αξιοπιστίας τους.Στην παρούσα μελέτη, αξιολογούνται οι εξισώσεις βασικού μεταβολικού ρυθμού στον γυναικείο ελληνικό πληθυσμό. Συγκεκριμένα μετρήθηκε το BMR 35 παχύσαρκων γυναικών (ηλικίας 20-58 ετών, ΒΜΙ>40kg/m2) με την μέθοδο της έμμεσης θερμιδομετρίας, με απώτερο στόχο τη σύγκριση των τιμών αυτών με τις τιμές που προκύπτουν από τις υπάρχουσες και πιο συχνά χρησιμοποιούμενες εξισώσεις (Mifflin-St Jeor 1990, Harris & Benedict 1919, Owen 1986-1987, WHO/FAO/UNU 1985, Bernstein 1983, Robertson και Reid 1952, Van der Weg 2004, Schofield 1985, Siervo 2003). Γι’ αυτό το σκοπό χρησιμοποιήθηκε το εργοσπειρόμετρο Sensormedics Vmax 229. Οι εθελοντές προσήλθαν στο εργαστήριο κατόπιν 12ωρης νηστείας, αποχής από έντονη φυσική δραστηριότητα την προηγούμενη μέρα και αποχή από το κάπνισμα το πρωί. Εκεί μετρήθηκε το βάρος και το ύψος τους και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε 45λεπτη μέτρηση του βασικού μεταβολικού ρυθμού τους κάτω από συνθήκες απόλυτης ηρεμίας.Από τις εξισώσεις που χρησιμοποιήθηκαν, άλλες όπως ήταν αναμενόμενο υπερεκτίμησαν (Mifflin-St.Jeor, Harris-Benedict, Schofield, WHO, Siervo, Van der Weg) και άλλες υποεκτίμησαν (Owen, Bernstein) τα αποτελέσματα. Μάλιστα σημαντική υπερεκτίμηση παρατηρήθηκε σε εξισώσεις που εκ των προτέρων, βάση βιβλιογραφίας, γνωρίζαμε ότι υπερεκτιμούν τις πραγματικές τιμές (π.χ Harris-Benedict, Schofield). Η εξίσωση που έδωσε τιμές πλησιέστερες στις πραγματικές ήταν αυτή του Van der Weg. Παρόλα αυτά, ούτε αυτή μπορεί με βεβαιότητα να προταθεί ως η πλέον κατάλληλη για χρήση στον γυναικείο ελληνικό πληθυσμό, καθώς παρουσίασε ένα σημαντικό μειονέκτημα. Βάση της ανάλυσης Bland-Altman που πραγματοποιήθηκε, η εξίσωση αυτή παρουσιάζει αυξημένη πιθανότητα για συτηματικά λάθη. Πέρα όμως από αυτό το γεγονός, το περιορισμένο μέγεθος του δείγματος (n=35) είναι ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας που δεν επιτρέπει την διεξαγωγή έγκυρων συμπερασμάτων.
.jpg){kind=logo}
