Στην παρούσα μελέτη, έγινε προσπάθεια συσχέτισης της οστικής πυκνότητας με δείκτες παχυσαρκίας, σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες Αττικής, ηλικίας 55-65 ετών. ΣΚΟΠΟΣ: Να διερευνηθεί η σχέση που υπάρχει μεταξύ διαφόρων δεικτών παχυσαρκίας και της οστικής πυκνότητας και γενικά να εκτιμηθεί η επίδραση που ασκεί το επιπλέον σωματικό λίπος και έμμεσα η παχυσαρκία, στην οστική πυκνότητα μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών. ΔΕΙΓΜΑ: Από το αρχικό δείγμα των 300 μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών και με βάση συγκεκριμένα κριτήρια αποκλεισμού, έμειναν 99 γυναίκες, στις οποίες έγιναν και οι διάφορες μετρήσεις. ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ: Πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις βάρους και ύψους, υπολογισμός του ΔΜΣ (=Β/Υ2), μέτρηση περιφέρειας μέσης και ισχύων και μέτρηση δερματικών πτυχών δικέφαλου, τρικέφαλου, ωμοπλάτης και υπερλαγόνιας με τη χρήση δερματοπτυχόμετρου τύπου Harpender. Επίσης, έγινε προσδιορισμός οστικής πυκνότητας και ολικής σύστασης σώματος με τη μέθοδο της Διπλής Απορροφησιομετρίας Ακτίνων Χ ( DEXA), εκτίμηση του επιπέδου φυσικής δραστηριότητας και της δύναμης χειρολαβής, της ημερήσιας έκθεσης στον ήλιο και τέλος εκτίμηση της διαιτητικής πρόσληψης των γυναικών του δείγματος. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι περισσότερες από τις γυναίκες του δείγματος ήταν υπέρβαρες (σε ποσοστό 37,6%, με ΔΜΣ=29,22 5,17) και παχύσαρκες (σε ποσοστό 40,6% και ΔΜΣ>30). Επιπλέον, βρέθηκε ότι ένα ποσοστό 43,3% των γυναικών του δείγματος είχαν φυσιολογική οστική πυκνότητα και το υπόλοιπο 56,7% ήταν οστεοπενικές ή οριακά οστεοπορωτικές, με T-score= -1,19 1,4. Επίσης, βρέθηκε θετική συσχέτιση της οστικής πυκνότητας του ολικού σώματος με όλες τις δερματικές πτυχές [δικέφαλου (ρ=0,25), τρικέφαλου (ρ=0,21), ωμοπλατιαία (ρ=0,24) και υπερλαγόνια (ρ=0,24)], αλλά και με το άθροισμα των δερματικών πτυχών (ρ=0,26), με p-value <0,05, ενώ θετική συσχέτιση φάνηκε να υπάρχει και μεταξύ της οστικής πυκνότητας του ολικού σώματος με το ολικό σωματικό λίπος (ρ=0,26), αλλά και με την άλιπη μάζα των γυναικών αυτών (ρ=0,29), με p-value <0,05. Ακόμη, θετική συσχέτιση παρατηρήθηκε μεταξύ της οστικής πυκνότητας στον κορμό, τα πλευρά και τη λεκάνη με την περιφέρεια μέσης (με ρ = 0,257, 0,470 και 0,212 αντίστοιχα), την περιφέρεια των ισχύων (με ρ= 0,372, 0,582 και 0,289 αντίστοιχα) και το βάρος του κοιλιακού λίπους (με ρ=0,367, 0,561, 0,260) συσχέτιση που παρατηρείται και για την ολική οστική πυκνότητα με τις μεταβλητές αυτές. Τέλος, όσον αφορά τα αποτελέσματα της πολλαπλής γραμμικής παλινδρόμησης και μετά από προσαρμογή για την ηλικία των συμμετεχόντων στην μελέτη, φάνηκε ότι μόνο το άθροισμα των δερματικών πτυχών και η λιπώδης μάζα σώματος συσχετίζονταν με την οστική πυκνότητα στατιστικά σημαντικά και συγκεκριμένα η συσχέτιση ήταν πιο ισχυρή για το άθροισμα των δερματικών πτυχών (Ρ=0,033<0,05) και λιγότερο ισχυρή για τη λιπώδη μάζα σώματος (Ρ=0,05). Αντίθετα, δε φάνηκε να υπάρχει καμία σημαντική συσχέτιση μεταξύ του ΔΜΣ και της οστικής πυκνότητας των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών της έρευνας, αφού Ρ=0,253>0,05. Συγκεκριμένα, ο συντελεστής συσχέτισης τυπικό σφάλμα για το άθροισμα των δερματικών πτυχών είναι 0,00060,0003, ενώ για τη λιπώδη μάζα σώματος είναι 1,76x10-6 0,93x10-6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το συμπέρασμα που προκύπτει από τη μελέτη αυτή είναι ότι όσο πιο υψηλή είναι η λιπώδης μάζα σώματος των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών, τόσο μεγαλύτερη είναι και η οστική πυκνότητα αυτών. Συγκεκριμένα, η συσχέτιση είναι θετική, αλλά όχι ισχυρή και στατιστικά σημαντική για τον ΔΜΣ, αφού αυτός μπορεί να εκφράζει και αυξημένη μυϊκή μάζα, όσο για το αυξημένο ποσοστό λιπώδους μάζας και κυρίως για το άθροισμα των δερματικών πτυχών, που χαρακτηρίζουν ένα παχύσαρκο άτομο. Προκύπτει, λοιπόν, ότι η μέτριου βαθμού παχυσαρκία προφυλάσσει τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες από απώλεια οστικής μάζας, αφού μεγαλύτερες τιμές οστικής πυκνότητας παρατηρούνται σε πιο παχύσαρκες, σε σχέση με λιπόσαρκες ή φυσιολογικού σωματικού βάρους, γυναίκες.
.jpg){kind=logo}
