Η επίπτωση το Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ και η συχνότητα μειωμένης απόκρισης των ιστών στην ινσουλίνη αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς, σε σημείο μάλιστα που να προσλαμβάνει διαστάσεις επιδημίας. Συσχετίζεται δε με την εμφάνιση καρδιαγγειακών και άλλων νοσημάτων τα οποία αποτελούν την πρώτη αιτία νοσηρότητας και θανάτου στο δυτικό κόσμο. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την ερμηνεία των βιοχημικών και μοριακών μηχανισμών της ινσουλινοαντίστασης και συγκεκριμένα στο επίπεδο ανταγωνισμού των ενεργειακών υποστρωμάτων (γλυκόζης και λιπαρών οξέων) στο μυϊκό ιστό, αλλά και η μεταφορά γλυκόζης στο μυϊκό ιστό. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξεταστεί η συγκέντρωση των τριών τάξεων λιποειδών σε τρεις διαφορετικές μυϊκές ομάδες ατόμων διαβητικών τύπου ΙΙ και ατόμων μη διαβητικών. Οι υπό εξέταση μύες είναι: ο μείζων θωρακικός, ο μεσοπλεύριος μυς και το μυοκάρδιο. Πρόκειται για τρεις διαφορετικούς μυς με διαφορετική λειτουργία καθώς και διαφορετικό βαθμό ενεργοποίησης. Στη βιβλιογραφία μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν παρόμοια ερευνητικά δεδομένα που αφορούν τη σύγκριση της συγκέντρωσης των λιποειδών σε αυτούς τους μυς. Στην έρευνα έλαβαν μέρος νοσηλευόμενοι ασθενείς των καρδιοχειρουργικών κλινικών του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών ‘’ Ο Ευαγγελισμός’’ οι οποίοι υπεβλήθησαν σε επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ισάριθμες ομάδες, με βάση την ύπαρξη ή όχι κλινικά διαγνωσμένου Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ. Κατά της διάρκεια της επέμβασης έγινε λήψη δείγματος από κάθε έναν από τους τρεις προαναφερθέντες μύες. Σε καθέναν από τους ασθενείς έγινε αιμοληψία νηστείας για την μέτρηση βιοχημικών παραμέτρων.
.jpg){kind=logo}
