Η αύξηση του σωματικού βάρους συνιστά ένα από τα σημαντικότερα και συνεχώς αυξανόμενα προβλήματα της δημόσιας υγείας. Η μειωμένη φυσική δραστηριότητα, σε συνδυασμό με την υιοθέτηση Δυτικών διατροφικών συνηθειών αποτελούν τους πρωταρχικούς παράγοντες του υπερβάλλοντος σωματικού βάρους, το οποίο συνιστά έναν ισχυρό προδιαθεσικό παράγοντα εκδήλωσης ποικίλων νοσημάτων όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και η υπέρταση. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η μελέτη της επίδρασης της μείωσης του σωματικού βάρους, μέσω μειωμένης ενεργειακής πρόσληψης και αυξημένης φυσικής δραστηριότητας, στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ (γλυκαιμικό προφίλ και ινσουλινοαντίσταση). Το δείγμα της μελέτης αποτελούνταν από 13 άτομα-εκ των οποίων 8 ήταν γυναίκες και 5 άνδρες- (ηλικία: 50, 7±2, 8 έτη, Δείκτης Μάζας Σώματος: 36, 8±2, 4 kg/m2) και παρακολουθούνταν σε εβδομαδιαία βάση όσον αφορά στην απώλεια σωματικού βάρους (0, 5-1 κιλό/εβδομάδα μέσω ενεργειακού ελλείμματος 500-1000 kcal/ημέρα) και την επίτευξη του στόχου των 10.000 βημάτων/ημέρα (ισοδυναμεί με 30 λεπτά μέτριας έντασης άσκηση 5 φορές/εβδομάδα). Όσον αφορά στα αποτελέσματα της έρευνας, η μείωση του σωματικού βάρους (10, 3±1, 4 kg, p-value <0,002) οδήγησε στη σημαντική μείωση της γλυκόζη νηστείας (πριν:145, 3±13, 9 mg/dL, μετά:120, 9±11, 2 mg/dL, p-value <0,016), της γλυκόζης 120 λεπτά μετά τη δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (OGTT) (πριν:265, 8±46, 1 mg/dL, μετά:184, 8±40, 6 mg/dL, p-value <0,028) καθώς και του εμβαδού κάτω από την καμπύλη γλυκόζης-AUC γλυκόζης- (πριν:31871±2609, μετά:24410±2177, p-value <0,002).Συνεπώς οι διαστάσεις πανδημίας που τείνει να λάβει ο σακχαρώδης διαβήτης ΙΙ δύναται να αναχαιτιστούν μέσω προγραμμάτων που θα περιλαμβάνουν συνδυασμό απώλειας σωματικού βάρους και άσκησης.
.jpg){kind=logo}
