Η παρούσα μελέτη έχει ως σκοπό την διερεύνηση της οξείας επίδρασης της κατανάλωσης σησαμέλαιου στη λειτουργικότητα του ενδοθηλίου, σε υπερτασικούς ασθενείς. Το σησαμέλαιο, μολονότι, είναι αναμφισβήτητα ένα τρόφιμο με μεγάλη θρεπτική αξία, έχει μελετηθεί περιορισμένα. Συγκεκριμένα, έχει μελετηθεί αποκλειστικά η συστηματική επίδρασή του σε 2 μόνο in vivo μελέτες σε ανθρώπους, σε κάποιες in vivo μελέτες σε πειραματόζωα, ενώ περισσότερο έχει ερευνηθεί in vitro. Γενικά, η παρούσα βιβλιογραφία έχει αναδείξει περισσότερο τις ιδιότητες του σησαμέλαιου, ως αντιϋπερτασικού και αντιοξειδωτικού, λόγω μιας λιγνάνης που περιέχει, της σησαμίνης. Η τελευταία, φαίνεται ότι μειώνει τα επίπεδα αρτηριακής πίεσης και βελτιώνει την ενδοθηλιακή λειτουργία, σε καταστάσεις υπέρτασης. Ο επικρατέστερος μηχανισμός, που εξηγεί τη δράση της σησαμίνης, είναι η μείωση του οξειδωτικού στρες, είτε μέσω αύξησης της κυριότερης αγγειοδιασταλτικής ουσίας που είναι το μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ), είτε μέσω μείωσης της κυριότερης αγγειοσυσπαστικής ουσίας που είναι η ενδοθηλίνη-1 (ΕΤ-1). Η παρούσα μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 24 άρρενες υπερτασικούς ασθενείς. Το δείγμα χωρίστηκε σε μία ομάδα 14 ατόμων(ομάδα παρέμβασης), στους οποίους προσφέρθηκε ένα γεύμα με 35ml σησαμέλαιου και σε μία ομάδα 10 ατόμων(ομάδα ελέγχου), στους οποίους προσφέρθηκε ένα γεύμα με 35ml ελαιολάδου ή ηλιέλαιου. Στο οξύ μεταγευματικό στάδιο(2 ώρες μετά το γεύμα) μετρήθηκε ο δείκτης FMD, που εκτιμά την ενδοθηλιακή λειτουργία (η αύξηση της FMD υποδηλώνει αγγειοδιαστολή) και είναι ειδικός για την έκκριση ΝΟ από τα ενδοθηλιακά κύτταρα. Τελικά, στην παρούσα μελέτη προέκυψε ότι η οξεία κατανάλωση 35 ml σησαμέλαιου από υπερτασικούς άρρενες ασθενείς οδηγεί σε βελτίωση της ενδοθηλιακής λειτουργίας τους, καθώς το σησαμέλαιο αύξησε στατιστικά σημαντικά (p-value<0,05) το δείκτη FMD. Αντίθετα, η οξεία κατανάλωση κάποιου άλλου ελαίου, όπως του ελαιολάδου ή του ηλιέλαιου δε βελτιώνει την ενδοθηλιακή λειτουργία.
.jpg){kind=logo}
