Εφαρμογή προγράμματος διαχείρισης βάρους σε υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά, ηλικίας 7-12 ετών
Καλλίδου, Ευστρατία
Η παιδική παχυσαρκία θεωρείται σήμερα ένα γενικό, σημαντικό πρόβλημα υγείας με κύριους αιτιολογικούς παράγοντες την καθιστική ζωή και την υψηλή ενεργειακή πρόσληψη. Η ανάγκη παρέμβασης στα παιδιά έγκειται στις βιολογικές και ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της παχυσαρκίας στα παιδιά, στην αυξημένη πιθανότητα να παραμείνει ένα παιδί παχύσαρκο όσο αυξάνεται η ηλικία του, στην αύξηση των κρουσμάτων της ενήλικης παχυσαρκίας και στην αποτυχία μεθόδων θεραπείας της ενήλικης παχυσαρκίας σε μακροχρόνιο επίπεδο. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος διαχείρισης βάρους σε υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά ηλικίας 7 – 12 ετών και η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της συνεισφοράς του γονέα σε αυτό το πρόγραμμα. Το δείγμα που συμμετείχε ήταν 34 παιδιά 7 – 12 ετών, 23 κορίτσια και 11 αγόρια που πληρούσαν κάποια κριτήρια. Τυχαία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, στην μία ομάδα ο γονέας είχε συμβατικό ρόλο ενώ στην άλλη ομάδα ο γονέας είχε βοηθητικό ρόλο. Στην ομάδα «παιδί μόνο» είχαμε 16 παιδιά και στην ομάδα «παιδί και γονέας ως βοηθός» είχαμε 18 παιδιά. Τα παιδιά παρακολούθησαν 11 συνεδρίες εντατικής παρέμβασης και 2 συνεδρίες αξιολόγησης για 3 μήνες. Η παρέμβαση στη διατροφή, τη φυσική δραστηριότητα και τη συμπεριφορά λάμβανε χώρα με στόχους που θέτονταν σε κάθε συνεδρία. Λόγω του μικρού αριθμού δείγματος δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές αλλαγές αλλά τάσεις μείωσης και αύξησης. Στατιστικά σημαντική ήταν η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας μετά το τέλος της τρίμηνης παρέμβασης και στις δύο ομάδες (p-value=0,045). Στο σύνολο των παιδιών φάνηκε ότι μειώθηκε το % υπέρβαρου, βελτιώθηκε η διαιτητική τους συμπεριφορά, αυξήθηκε ο χρόνος για φυσική δραστηριότητα και μειώθηκε ο χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης. Η ομάδα Π.Μ υπερείχε στη μείωση του ποσοστού (%) υπέρβαρου (- 1,6% έναντι – 1,1% της Π.Γ) και στην αύξηση της φυσικής δραστηριότητας (+74min έναντι +15min της Π.Γ). Η ομάδα Π.Γ υπερείχε στη βελτίωση της διαιτητικής συμπεριφοράς και τη σύσταση της δίαιτας. Αν λάβουμε υπόψη μας το χαμηλό αριθμό ατόμων του δείγματος και το γεγονός ότι η θεραπευτική παρέμβαση θα συνεχιστεί με την μορφή ενισχυτικών συνεδριών δεν μπορούμε να διεξάγουμε αξιόπιστα συμπεράσματα. Έτσι, αναμένουμε μεγαλύτερο δείγμα για αξιόπιστα αποτελέσματα καθώς επίσης και αποτελέσματα μακροχρόνιας παρακολούθησης.
.jpg){kind=logo}
