Κοινωνικός αποκλεισμός και η λύση παροχής προσωρινής στέγης σε σεισμόπληκτες περιοχές: περιπτωσιολογική μελέτη στο Μενίδι
Λουκάς, Αναστάσιος
Στην παρούσα διπλωματική εργασία πραγματοποιήθηκε μία ποιοτική περιπτωσιολογική έρευνα (case study) μέσα από την επισκόπηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας, την κατάρτιση ερωτηματολογίου και συνεντεύξεις αλλά και τη συγκέντρωση δευτερογενών στοιχείων. Για την εμπειρική διερεύνηση του ζητήματος μελετήθηκε η γεωγραφική περιοχή του Μενιδίου. Σκοπός της εργασίας αποτέλεσε η καταγραφή της διεθνής και ελληνικής εμπειρίας στην πλέον ακραία μορφή διαχείρισης κρίσης ύστερα από φυσικές καταστροφές και ειδικότερα στην αντιμετώπιση του στεγαστικού ζητήματος μετά από έναν καταστροφικό σεισμό. Κύρια υπόθεση της μελέτης αποτέλεσε η ανάδειξη της σχεσιακής δυναμικής που αναπτύσσεται ανάμεσα στις διάφορες μορφές κοινωνικού αποκλεισμού και στην αναπτυξιακή διαδικασία για την αντιμετώπιση του προβλήματος της στέγης. Έγινε μια θεωρητική προσέγγιση των εννοιών του Κοινωνικού Αποκλεισμού και των μορφών προσωρινής και μόνιμης στέγασης σε περίπτωση φυσικών καταστροφών. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε σε φαινόμενα κοινωνικής πόλωσης και χωρικής συγκέντρωσης, όπως καταγράφονται στην Ελλάδα και ειδικότερα στο Δήμο Αχαρναί, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε οποιοδήποτε σχέδιο παρέμβασης,. Παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα ποιοτικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε στο Δήμο Αχαρναί, με σκοπό την εμπειρική διερεύνηση της δυναμικής αλληλεπίδρασης της λύσης προσωρινής κατοικίας και του χωρο – κοινωνικού πλαισίου για τη διεξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Από τη θεωρητική και εμπειρική διερεύνηση, προέκυψε ότι φαινόμενα χωρο – κοινωνικού αποκλεισμού που προϋπάρχουν σε μια γεωγραφική περιοχή, όπως η στέγη – οικιστικά ζητήματα, ανεργία, κοινωνική πόλωση λόγω της αθρόας εισροής αλλοδαπού πληθυσμού αλλά και άλλων μειονεκτούσαν ομάδων, δυσχεραίνουν την προώθηση αλλά και την εφαρμογή ορθών πρακτικών. Εντείνονται και διαιωνίζονται, όταν αντιμετωπίζονται απλά με γνώμονα την ευκαιριακή λύση αλλά και τη διατήρηση της «πελατειακής σχέσης» κράτους – πολίτη και δεν εναρμονίζονται σε ένα ορθολογικό πλαίσιο αστικής ανάπτυξη.
.jpg){kind=logo}
