Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των σχέσεων ανάμεσα στη φυσική δραστηριότητα, την καρδιαγγειακή ευρωστία, τις διατροφικές συνήθειες και την αντίσταση στην ινσουλίνη σε παιδιά.Στην έρευνα συμμετείχαν 31 αγόρια και κορίτσια, ηλικίας 7 έως 14 ετών, τα οποία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: α) υπέρβαρα/παχύσαρκα παιδιά [n= 18, Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ): 24.9±3.8 kg/m2, μέσος όρος±τυπική απόκλιση], και β) λιπόσαρκα παιδιά [n= 13, Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ): 16.6±1.2 kg/m2]. Σε όλους τους εθελοντές καταγράφηκε το σωματικό βάρος, το ανάστημα, η περιφέρεια της μέσης και το πάχος 7 δερματοπτυχών, ενώ υπολογίστηκαν το συνολικό σωματικό και το σπλαχνικό λίπος, με τη μέθοδο απορρόφησης ακτίνων Χ διπλής ενέργειας και με συγκεκριμένες ανθρωπομετρήσεις, αντίστοιχα. Αξιολογήθηκε επίσης, το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας (με τριαξονικό δραστηριογράφο, RT3), η καρδιαγγειακή ευρωστία (με την Ικανότητα Αεροβίου Έργου 170) και οι διατροφικές συνήθειες (με 3ήμερο ημερολόγιο καταγραφής τροφίμων). Από φλεβικό αίμα ολονύκτιας νηστείας υπολογίστηκε η συγκέντρωση της γλυκόζης, της ινσουλίνης και των λιπιδίων. Η ινσουλινοαντίσταση (IR) εκτιμήθηκε με το μοντέλο HOMA. Η στατιστική ανάλυση περιελάμβανε ανάλυση διακύμανσης [2 Χ 2 ANOVA (ομάδα και φύλο)] και απλές συσχετίσεις.Τόσο η ινσουλίνη νηστείας όσο και η ινσουλινοαντίσταση σχετίστηκαν θετικά (p< 0.01) με το ΔΜΣ (r= 0.695 και r= 0.686, αντίστοιχα), το ποσοστό λίπους (r= 0.589 και r= 0.579, αντίστοιχα), τη λιπώδη μάζα (r= 0.686 και r= 0.677, αντίστοιχα) και το σπλαχνικό λίπος (r= 0.537 και r= 0.537, αντίστοιχα). Η καρδιαγγειακή ευρωστία σχετίστηκε με χαμηλότερη συγκέντρωση ινσουλίνης νηστείας (r= -0.415, p< 0.05), χαμηλότερες τιμές ΗΟΜΑ-IR (r= -0.402, p< 0.05) καθώς και με χαμηλότερο (p<0.05) ΔΜΣ, ποσοστό σωματικού λίπους, λιπώδη μάζα και σπλαχνικό λίπος. Επιπρόσθετα, τα υπέρβαρα/παχύσαρκα παιδιά είχαν χαμηλότερη καρδιαγγειακή ευρωστία σε σχέση με τα λιπόσαρκα (p< 0.01), ενώ η συνολική φυσική δραστηριότητα και η θερμιδική πρόσληψη δε διέφεραν ανάμεσα στις δύο ομάδες. Τέλος, τα υπέρβαρα/παχύσαρκα παιδιά είχαν υψηλότερη συγκέντρωση τριγλυκεριδίων (85.3±32.6 mg/dL έναντι 56.8±13.4 mg/dL για τα λιπόσαρκα, p< 0.01), απολιποπρωτεΐνης Β (72.1±11.8 mg/dL έναντι 63.2±11.4 mg/dL για τα λιπόσαρκα, p< 0.05), ινσουλίνης (10.4±5.1 μU/mL έναντι 5.5±2.3 μU/mL για τα λιπόσαρκα, p< 0.05) και ΗΟΜΑ-ΙR (2.4±1.2 έναντι 1.2±0.5 για τα λιπόσαρκα, p< 0.05). Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης έδειξαν ότι η υψηλή καρδιαγγειακή ευρωστία σχετίστηκε αρνητικά με την ινσουλίνη νηστείας, την ινσουλινοαντίσταση και το σωματικό λίπος σε αυτά τα παιδιά. Τα παραπάνω ευρήματα συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η αυξημένη φυσική δραστηριότητα και η υψηλή ευρωστία των παιδιών επηρεάζουν ευεργετικά το σωματικό τους βάρος και λίπος και επιδρούν ευνοϊκά σε παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου.
.jpg){kind=logo}
