Τα πεδία Πάικου και Τζένας βρίσκονται στο κεντρικό τμήμα της ζώνης Αξιού, μεταξύ των οφιολιθικών λωρίδων Αλμωπίας και Παιονίας. Τεκτονοστρωματογραφικά δεδομένα φανερώνουν ότι έχουν υποστεί την ίδια πολυφασική παραμόρφωση και μεταμόρφωση, καθώς επίσης και ότι έχουν την ίδια λιθοστρωματογραφική στήλη. Η πρώτη παραμόρφωση έλαβε χώρα στο Μέσο - Άνω Ιουρασικό και συνδέεται με την τεκτονική τοποθέτηση των οφιολίθων, τη συσσώρευση των καλυμμάτων, την προσαύξηση των πεδίων και την πάχυνση του φλοιού (D1). Η μεταμόρφωση δεν ξεπερνά την πρασινοσχιστολιθική φάση (Μ1). Η ύπαρξη μιας υπολειμματικής μεταμόρφωσης HP/LT, προγενέστερης της M1, οφείλεται πιθανότατα στις συνθήκες υποβύθισης και στην υπερφόρτωση των επωθημένων οφιολίθων πάνω στο ηπειρωτικό περιθώριο, συνθήκες που χαρακτηρίζουν τα αρχικά στάδια της παραμόρφωσης. Η συμπιεστική τεκτονική και η έντονη λεπίωση με την ίδια κινηματική συνεχίζονται στο Κάτω Κρητιδικό, επηρεάζοντας όλες τις ενότητες πριν το Άνω Κρητιδικό, καθώς και τους επωθημένους οφιόλιθους και συνδέονται με χαμηλή πρασινοσχιστολιθική μεταμόρφωση (Μ2). Η πρώτη κύρια εφελκυστική φάση συμβαίνει στο Άνω Κρητιδικό και συνδέεται με το σχηματισμό λεκανών και ιζηματογένεση (D3). Κατά το Παλαιόκαινο-Ηώκαινο, συνέβη έντονη λεπίωση όλων των ενοτήτων κυρίως προς τα ΝΔ (D4). Η κατάρρευση των καλυμμάτων και τελικά η εκταφή του φλοιού συνέβη κατά το Ολιγόκαινο - Μειόκαινο, συνδεδεμένη με κανονικά ρήγματα μικρής γωνίας κλίσης και κύρια κινηματική προς τα ΝΔ (D5). Μετά το Μειόκαινο, λαμβάνει χώρα η νεοτεκτονική δράση σε εφελκυστικό έως διεφελκυστικό πεδίο (D6), συνδεόμενη με το σχηματισμό των Νεογενών και Τεταρτογενών λεκανών και τη διασπορά των πεδίων. Το υπόβαθρο και των δύο πεδίων είναι Πελαγονικής προέλευσης, αποκαλυπτόμενο ως πολλαπλό τεκτονικό παράθυρο.
(EL)
Paikon and Tzena terranes are situated in the centre part of Axios zone, between Almopia and Paionia ophiolitic belts. Tectonostratigraphic data reveal that both have been affected by the same polyphase deformation and metamorphism, as well that they have the same lithostratigraphic column. The first deformation phase took place during the Middle to Late Jurassic and is associated with ophiolite obduction, nappe- stacking, terrane accretion and crustal thickening (D1). Metamorphism does not exceed greenschist facies (M1). Relict HP-LT metamorphic assemblages predating M1 metamorphism are possibly developed during subduction processes and overloading of the obducted ophiolites on the continental margin, characterized the initial stages of deformation. Compressional tectonics and intense thrusting with the same kinematics continued in Lower Cretaceous time, affected all pre-Upper Cretaceous units and the obducted ophiolites (D2). This phase is associated with low-greenschist metamorphism (M2). The first main extensional event occurs in the Late Cretaceous, related to basin formation and sedimentation (D3). During Paleocene to Eocene, D4 intense imbrication of all tectonic units towards mainly SW takes place again. Nappes collapse and finally crustal exhumation taken place during Oligocene to Miocene, associated with low - angle normal faults, with a main top to the SW sense of movement (D5). In Miocene to recent times, high - angle normal and strike-slip faults are formed in an extensional to transtensional strain regime (D6), associated with Neogene to Quaternary basin formation and terrane dispersion. The basement rocks of both terranes are of Pelagonian origin, exhumed as a multiple tectonic window.
(EN)
