Η παραγωγή και κατανάλωση φαρμάκων αυξάνεται όπως και οι έρευνες για την δημιουργία νέων σκευασμάτων όλο και πληθαίνουν. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός της ολοένα και μεγαλύτερης ανάγκης των ανθρώπων για θεραπεία των διάφορων ασθενειών. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η παραγωγή φαρμακευτικών αποβλήτων που σε μεγάλο βαθμό παράγονται σε νοσοκομειακές μονάδες, μια εκ των οποίων θα μελετήσουμε στην παρούσα μελέτη. Με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότερες φαρμακευτικές ουσίες ανιχνεύονται σε επιφανειακά ύδατα ,σε υπόγεια νερά ακόμα και στο πόσιμο νερό (Kolpin et al., 2002; Benotti et al., 2009; Watkinson et al., 2009) μιας και δεν επιτυγχάνεται η απομάκρυνση αυτών από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων (Joss et al., 2008). Άξιο παρατήρησης κρίνεται ότι, μεγάλη κατανάλωση μιας φαρμακευτικής ουσίας δεν σημαίνει και μεγάλη συγκέντρωση αυτής. Ως εκ τούτου λόγω της μη επαρκούς επεξεργασίας στις συμβατικές ΜΕΥΑ (Escher et al.,2011), κρίνεται σημαντική η επεξεργασία των νοσοκομειακών λυμάτων και η μεταγενέστερη διάθεση αυτών στο αστικό δίκτυο ή στους υδάτινους αποδέκτες .Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι η ανάδειξη των δραστικών ουσιών στα λύματα του Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας (Γ.Ν.Α.) για τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Ιούνιο και Ιούλιο του έτους 2012, που προέκυψαν από τα φάρμακα με τις υψηλότερες μηνιαίες καταναλώσεις, η εκτίμηση της περιβαλλοντικής τους επίδρασης (EC50i) και της πιθανότητας οικοτοξικολογικού κινδύνου, που υπολογίστηκε μέσω του «πηλίκου κινδύνου» RQ. Αρχικά υπολογίστηκαν οι ποσότητες των δραστικών ουσιών στα νοσοκομειακά απόβλητα σύμφωνα με τις καταναλισκόμενες ποσότητες φαρμάκων και στη συνέχεια οι συγκεντρώσεις τους στα νοσοκομειακά λύματα, λαμβάνοντας υπόψη τις μηνιαίες καταναλώσεις νερού του νοσοκομείου. Τέλος, έγινε μία εκτίμηση της επικινδυνότητας των ουσιών για τα υδατικά οικοσυστήματα μέσω του «πηλίκου κινδύνου» RQ.
University of the Aegena
