The present project examines the importance of Gulf sub-region for the American foreign policy. First it analyzes the reasons for which the United States after the end of the First World War decided to get involve in the region. Focusing at the continuation of the important it concentrates at the difficulties Washington faces to deal with the significant countries of Iran, Iraq and Saudi Arabia which are at the centre of U.S. policy in the Gulf. The project study the way American foreign policy were formed after the end of the Cold War and the challenges which confronted as the only-superpower in a new unipolar world system. The terrorist attack of 9/11 changed the way United States were viewing the world, paving the way for the neoconservatives to take the lead of U.S. foreign policy of George Bush Jr presidency. That of course affected the relations of the United States with Iraq, Iran and Saudi Arabia. The Iraq war for many was the first signal for this change starting a new period of politically and militarily conflicts. After George Bush Jr’s 8-year presidency Barrack Obama was the new President of the United States. Barrack Obama promised to reconstruct the American hegemony giving new hope to the whole world and especially to the Gulf region. Although his presidency still has limitations which started to be shown right after he took the office when coming to deal with old and the new threats that the Gulf region posed.
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τη σημασία που έχει το υποσύστημα του Κόλπου για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Γίνεται λόγος στα αίτια που οδήγησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην περιοχή αυτή. Εστιάζουμε επομένως στην διαχρονικότητά αυτής της σχέσης, καταγράφοντας τις δυσκολίες πρόσβασής των ΗΠΑ σε αυτόν. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στο ειδικό βάρος του Ιράν και στην ιστορική πορεία των σχέσεών τους. Απαντάται δηλαδή το γιατί το Ιράν που αποτελούσε αρχικά πυλώνα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στον Κόλπο, στη συνέχεια μετατράπηκε στο μεγαλύτερο εχθρό για την περιφερειακή ασφάλεια. Ωστόσο εξίσου σημαντικός ρόλος και αυτός της Σαουδικής Αραβίας. Χώρα με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες από το 1930 εγκαινίασαν σχέση συνεργασίας που θα οδηγήσει τελικά σε στρατηγική συμμαχία. Για το κομμάτι που αφορά το Ιράκ θα καταγράψουμε τα αίτια που οδήγησαν σε σύγκρουση, αλλά και το πώς τα αντικρουόμενα συμφέροντα θα καταλήξουν στον πόλεμο του Κόλπου το 1991. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τα τρία κράτη (Ιράν, Ιράκ, Σαουδική Αραβία) και στο πως αυτές διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ένα τέλος που θα σημάνει μια νέα εποχή, καλώντας την αμερικανική εξωτερική πολιτική να προσαρμοστεί στις νέες προκλήσεις. Διότι με την κατάρρευση του διπολικού διεθνούς συστήματος, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδύθηκαν ως η μοναδική υπερδύναμη. Ως υπερδύναμη πλέον έθετε νέες προτεραιότητες στη εξωτερική της πολιτική, προβάλλοντας την αναγκαιότητα υιοθέτησης μιας νέας υψηλής στρατηγικής, η οποία θα την οδηγούσε ουσιαστικά σε στρατικοποίηση. Η 11η Σεπτεμβρίου με την τρομοκρατική επίθεση στη Νέα Υόρκη, θα έρθει χρόνια μετά να αλλάξει εκ νέου την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Τα νέα δεδομένα που παρουσιάσθηκαν επηρέασαν όπως είναι φυσικό τις σχέσεις των ΗΠΑ με το Ιράν, το Ιράκ και την Σαουδική Αραβία. Συγκεκριμένα αυτό θα διαφανεί με τον πόλεμο στο Ιράκ, τον οποίο πολλοί θα χαρακτηρίσουν ως ένα πρώτο σημάδι της νέας εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Μια νέα εποχή συγκρούσεων θα ξεκινήσει και νέα πρόσωπα θα κάνουν την εμφάνισή τους. Ο Τζωρτζ Μπους ο νεότερος και η οκτάχρονη διακυβέρνηση του θα δώσει την θέση της στον νέο πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα. Η θέση του αυτή έφερε υψηλές προσδοκίες ωστόσο η πολιτική του υπόκειντο σε περιορισμούς, οι οποίοι και αναλύονται παρακάτω. Οι συνέπειες των περιορισμών αυτών παρουσιάζονται ξεκάθαρα μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ. Τέλος οδηγούμαστε σε μια συνολική αποτίμηση της οκτάχρονης αμερικανικής παρουσίας σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, μέσα από την προσαρμογή της αμερικανικής πολιτικής στις ανάγκες της Σαουδικής Αραβίας και του ιρανικού προβλήματος. Πρόβλημα το οποίο έχει αναπτύξει την δυναμική ώστε να αναδεικνύει τις αδυναμίες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ακόμη και σήμερα.
University of the Aegena
