Μετά τον πόλεμο η Ευρώπη υπηρέτησε πιστά το μοντέλο του «άνθρακα και του χάλυβα», θεωρώντας ότι με αυτή τη μη καθαρή παραγωγή μπορεί να επιτύχει την ανάπτυξη. Η εικόνα του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος ήταν το μοναδικό μέγεθος μέτρησης της ευημερίας των κοινωνιών. Σήμερα, κάτω από το βάρος των δυσεπίλυτων περιβαλλοντικών προβλημάτων που υπονομεύουν εξόφθαλμα την ποιότητα της ζωής, αμφισβητείται αυτή η μορφή ανάπτυξης. Η αειφόρος ανάπτυξη δεν περιορίζεται σε μια ρητορεία ηθικού χαρακτήρα που διστάζει να στηλιτεύσει όλα τα παραπάνω, αλλά επιχειρεί να συνδέσει την οικονομία με την κοινωνία και το περιβάλλον. Αυτή η σύνδεση είναι εφικτή μόνο σε δημοκρατικά πλαίσια, όπου τα άτομα λειτουργούν ως ενεργοί πολίτες. Κορυφαία εκδήλωση της ενεργού πολιτότητας είναι ο εθελοντισμός. Η πρωτοβουλία για προσφορά χωρίς την προσδοκία κάποιου ανταλλάγματος, καταξιώνει την έννοια της ανθρώπινης κοινωνίας. Δίνει λύσεις, καλύπτει τα κενά της οργανωμένης πολιτείας και παράλληλα συμβάλλει με τον πιο ουσιαστικό τρόπο στην εμπέδωση της κοινωνικής συνοχής. Τα σύγχρονα πολυπληθή σύνολα δεν είναι πια απρόσωπα και δεν βαδίζουν σε παράλληλους δρόμους. Συνεργάζονται και προσπαθούν για το συλλογικό καλό, δίνοντας ένα δυνατό ράπισμα στον άκρατο ανταγωνισμό που κάνει τον άνθρωπο για τον συνάνθρωπό του λύκο.Η εθελοντική προσφορά είναι υπαρκτή στον τομέα των φυσικών καταστροφών. Οι κοινωνίες ανακουφίζονται από τις επιπτώσεις τους και μέσω της παρουσίας των εθελοντών. Οι δασικές πυρκαγιές απειλούν τόσο το φυσικό όσο και το ανθρωπογενές περιβάλλον γι’ αυτό σύλλογοι, οργανώσεις και μεμονωμένοι πολίτες συμβάλλουν στην αντιμετώπισή τους.Όπως προκύπτει και από την έρευνα κλήθηκαν να καλύψουν και τις αδυναμίες του Πυροσβεστικού Σώματος. Ακόμα, φαίνεται ότι η προσφορά τους δεν εξαντλείται σε ένα επίπεδο αλλά ο καθένας έχει τη δυνατότητα να βρει το δικό του μετερίζι από όπου μπορεί να δώσει τη μάχη του.Οι προαναφερθείσες όμως συλλογικές μορφές έκφρασης δεν εξαντλούν την παρουσία τους μόνο στην περίοδο της κρίσης, αλλά καταβάλλουν προσπάθειες για την αειφορία του δάσους, ώστε να απολαμβάνουν τα ίδια φυσικά αγαθά και οι επόμενες γενιές.
After the war Europe served faithfully the model of "coal and steel", considering that this impure production can achieve the growth. The image of the Gross Domestic Product was the only measure of the well-being of societies. Today, under the weight of unaddressed environmental problems blatantly undermine the quality of life, challenged this form of development.Sustainable development is not limited to a rhetoric of moral character who does not hesitate to condemn all the above, but attempts to link the economy, society, and the environment. This connection is possible only in democratic contexts, where individuals act as active citizens.Highest expression of active citizenship is volunteering. The initiative to offer without the expectation of a recompense, honors the concept of human society. It gives solutions covers the gaps of organized state contributing to a more meaningful way to the consolidation of social cohesion. Modern societies are no longer impersonal and not moving in parallel paths. Cooperation that strives for the collective good, giving a loud slap in ultimate competition that makes the man for his fellow human lupus.There is also volunteering in the sector of natural disasters. Societies are relieved of their effects through the presence of volunteers. Wildfires threaten both the natural and manmade environment so clubs, organizations and individual citizens help to address them.As it is apparent from the survey, they were asked to cover the weaknesses of the Fire Department. Still, it seems that their offer is not limited to one level but everyone is able to find his own bastion from where he can give his battle.The aforementioned collective forms of expression do not exhaust their presence only in the period of crisis, but strive for the sustainability of the forest, so as the future generation can enjoy the same natural properties.
