Η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων για περιβαλλοντικά θέματα και η εφαρμογή της στην πράξη : η περίπτωση της κατασκευής Χ.Υ.Τ.Α στην Κερατέα
(EL)
Παναγιωτοπούλου, Αναστασία - Σωτήριος
Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σχολή Περιβάλλοντος. Τμήμα Περιβάλλοντος. Περιβαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση.
(EL)
H είσοδος της συμμετοχικής διαδικασίας στη διεθνή πολιτική σκηνή, πραγματοποιήθηκε ήδη από τη δεκαετία του ΄80. Για κάποιους συνιστά ευεργετικό παράγοντα, όσον αφορά στην ομαλή διεξαγωγή της διαδικασία λήψης απόφασης, ενώ για άλλους εγκυμονεί κινδύνους. Για την περαιτέρω ανάλυση της φύσης της συμμετοχής επιλέχθηκε η κοινωνία της Κερατέας, λόγω των εντόνων αντιδράσεων στην επικείμενη κατασκευή του Χ.Υ.Τ.Α. Η ανάλυση της θεωρίας και της νομοθεσίας περί συμμετοχής και η παράλληλη διενέργεια συνεντεύξεων στους ενδιαφερόμενους φορείς της Κερατέας αναδεικνύουν τη σημαντικότητα του θέματος αλλά και το λόγο, ο οποίος καθιστά την Κερατέα φαινόμενο ελλιπούς εφαρμογής συμμετοχικών διαδικασιών. Είναι γεγονός πως τα κάθε τύπου «αναπτυξιακά έργα», όταν συνδέονται έντονα με τη διακινδύνευση του περιβάλλοντος, αποτελούν πόλο έλξης αντιδράσεων, ειδικά από τους πολίτες της περιοχής στην οποία χωροθετείται το έργο. Είναι η προσέγγιση της Πολιτείας απέναντι στον κόσμο αυτή που θα καθορίσει τις αντιδράσεις τους; Είναι αρκετή η σωστή πληροφόρηση και επαρκής συμμετοχή των πολιτών ώστε να αποφευχθούν τα έκτροπα ή υπάρχουν άλλες παράμετροι πιο σημαντικές;
The participatory process as a matter of politics first occurred at the 80's. For some consists a beneficial factor in order to smoothen the conduct of the decision making process, while others find it risky. Keratea’s society was chosen as a case-study, due to intense reactions from the residents during a battle between Keratea’s community and the government because of the upcoming sitting of a waste disposal site. The analysis of the participatory methods theory and legislation as well as the interviews to the stakeholders of Keratea community will highlight the importance of the issue and the reason why Keratea community is an example of inadequate implementation of participatory processes. The fact is that all kind of projects when connected strongly with endangerment of the environment, attract reactions, especially by the people of the region nearby. Is the approach of the state towards the citizens the one that will determine their reactions; Is the access to information and the public participation in decision making enough in order to avoid excesses or we have to examine other factors?
