Η πολιτική για τις Λιγότερο Ευνοημένες Περιοχές υπήρξε εδώ και 40 χρόνια ένα από τα σημαντικότερα μέτρα της αγροτικής διαρθρωτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της Αγροτικής Ανάπτυξης. Ενόψει της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-2010, η πολιτική της Αγροτικής Ανάπτυξης θα παίξει σημαντικό ρόλο, επιτρέποντας στα Κράτη-μέλη να σχεδιάσουν και να επιλέξουν τον καταλληλότερο συνδυασμό μέτρων, ώστε με περιορισμένο προϋπολογισμό και με την καλύτερη αξιοποίηση ανθρώπινων και φυσικών πόρων, να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα ανά επενδυόμενο ευρώ.Η παρούσα εργασία εξετάζει τη μεταβολές των δομών των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και των χαρακτηριστικών των κατόχων τους ως δικαιούχοι Εξισωτικής Αποζημίωσης, κατά την περίοδο 1997-2006, στις τρεις διαφορετικές ζώνες της Λέσβου, ενός νησιού χαρακτηρισμένο εξολοκλήρου ΛΕΠ, όπως αυτές διαμορφώνονται λόγω της διαφορετικής χρήσης γης και του γεωργικού τύπου της εκμετάλλευσης που επικρατεί.Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώθηκε ότι η εφαρμογή του μέτρου της Εξισωτικής Αποζημίωσης έχει διαφορετικές επιπτώσεις, οι οποίες συνδέονται με τους υφιστάμενους τύπους των παραγωγικών συστημάτων, είτε είναι φυτικής είτε ζωικής ή μικτής κατεύθυνσης. Οι κτηνοτρόφοι είναι αυτοί που επωφελούνται πολύ περισσότερο από τους γεωργούς και σε ορισμένες περιπτώσεις η συνεισφορά του μέτρου είναι ιδιαίτερα σημαντική, ξεφεύγοντας από τα όρια του στόχου της διατήρησης της εκμετάλλευσης, δίνοντας την δυνατότητα για περαιτέρω βελτίωση των συνθηκών της παραγωγικής διαδικασίας.Στα πλαίσια της γενικότερης αμφισβήτησης για τα αντισταθμιστικά οφέλη της συγκεκριμένης πολιτικής και όπως προκύπτει από τα ευρήματα της εργασίας, της αμφισβήτησης της ισοκατανομής των πόρων σύμφωνα με τον διακηρυγμένο στόχο της, αναδεικνύεται η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σε ότι αφορά τη στοχοθέτηση της παρεχόμενης βοήθειας.
The policy for Less Favoured Areas was for 40 years one of the key measures of the agricultural structural policy of the European Union and an integral part of rural development policy. In view of the new programming period 2014-2010, the rural development policy will play an important role, allowing Member States to plan and choose the most appropriate combination of measures, that with a limited budget and with better utilization of human and natural resources to achieve maximum effectiveness per euro invested.This paper examines the changes in the structure of agricultural holdings and characteristics of their owners as beneficiaries of compensatory allowances during the period 1997-2006 in three different areas of the island, an island featured entirely LFA as reflected by the different land use and agricultural type of exploitation that exists.From the results showed that the application of the measure of compensatory allowances has different effects, associated with the existing types of production systems, whether plant or animal or mixed direction. Stockbreeders are the ones who benefit much more from farmers and in some cases the contribution of the measure is particularly important, escaping the bounds of the objective of maintaining the farm, giving the possibility for further improvement of the production process.Within the global challenge for offsets this policy and as shown by the findings of work, questioning the equitable distribution of resources according to the stated objective, highlights the need for further research with regard to the targeting of assistance provided.
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
