Η σύνθεση της ιστορίας μιας μικρής πόλης-κράτους αποτελεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα, καθώς οι αρχαίοι ιστορικοί ενδιαφέρονταν κυρίως για τις μεγάλες πόλεις, ενώ ανέφεραν τις μικρότερες πόλεις μόνο όταν αυτές εμπλέκονταν σε μάχες. Ο Φλιούντας υπήρξε μια μικρή πόλη-κράτος της βορειοανατολικής Πελοποννήσου, κοντά στη Νεμέα, με σημαντική παρουσία στα ιστορικά γεγονότα, κυρίως του 5ου και 4ου αι. π.Χ. Στο βορειοανατολικό άκρο του Φλιάσιου πεδίου, η κατευθυνόμενη προς δυτικά κορυφογραμμή του αρχαίου όρους Τρικάρανου (γνωστή και ως Προφήτης Ηλίας) διαμορφώνει την ακρόπολη του αρχαίου Φλιούντα, όπου σήμερα είναι ορατά κατάλοιπα της αγοράς της πόλης. Η Φλιασία, η οποία συνορεύει με τη Σικυωνία στα βόρεια, την Κορινθία και τη Κλεωναία στα ανατολικά, την Αργολίδα στα νότια και την Αρκαδία στα νοτιοδυτικά, αποτελούσε περιοχή νευραλγικής σημασίας κατά την αρχαιότητα, καθώς διακρινόταν λόγω της ιδιαίτερης στρατηγικής της θέσης ως συγκοινωνιακός κόμβος για πολλές οδικές αρτηρίες της ενδοχώρας. Ως οργανωμένη πόλη-κράτος ο Φλιούντας έκοψε αργυρά και χάλκινα νομίσματα –σε διαλείπουσα βάση- από την αρχαϊκή περίοδο (τέλη 6ου με αρχές 5ου αι. π.Χ.) έως το 146 π.Χ., οπότε και το νομισματοκοπείο έκλεισε. Αργότερα, ως ρωμαϊκή αποικία ο Φλιούντας έκοψε κάποιες σπάνιες αυτοκρατορικές χάλκινες εκδόσεις υπό τη δυναστεία των Σεβήρων (193-211 μ.Χ.). Η προσοχή των μελετητών στη νομισματική ιστορία του Φλιούντα υπήρξε πολύ μικρή, πιθανότατα γιατί τα νομίσματα της πόλης αυτής δεν παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία ως προς τους εικονογραφικούς τύπους: ένας ταύρος στον εμπροσθότυπο και το αρχικό γράμμα Φ στον οπισθότυπο είναι οι βασικοί τύποι που κυριάρχησαν σε όλες σχεδόν τις περιόδους της νομισματοκοπίας της πόλης, με κάποιες διαφοροποιήσεις και παραλλαγές. Μια προσεκτικότερη ματιά, ωστόσο, αρκεί για να πείσει ότι και τα νομίσματα του Φλιούντα φέρουν τη δική τους καλλιτεχνική και ιστορική αξία, που αξίζει να μελετηθεί.
The composition of the history of a small city-state is a very difficult task, as ancient historians were mainly interested in major cities, and they only mentioned the smaller ones when they were involved in battles. Phlius was a small city-state in the northeastern Peloponnesus, near Nemea, with a significant presence in the historical events, mainly of the 5th and 4th centuries B.C. The acropolis of ancient Phlius is situated at the northeastern end of the Phliasian field, at the westbound ridge of the ancient mountain Trikaranos (also known as Profitis Ilias), where nowdays there are visible remains of the city's Agora. Phliasia, which borders with Sikyon in the north, Corinthia and Cleonae in the east, Argolis in the south and Arcadia in the southwest, was a region of prime significance in antiquity, as it was distinguished by its particular strategic location as a transport hub for many inland roadways. As an organized city-state, Phlius produced silver and bronze issues –on an intermittent basis- from the archaic period (late 6th to early 5th century B.C.) until 146 B.C., when the mint closed. Later, as a Roman colony, Phlius cut some rare imperial copper issues under the Severus dynasty (193-211 A.D.). The attention of the scholars in the monetary history of Phlius was very little, probably because the coins of this city do not show variety in terms of the iconographic types: a bull on the obverse and the initial letter Φ on the reverse are the dominate types in almost all the periods of the city’s coinage, with some differentiations. A closer look, however, is enough to convince someone that the coins of Phlius bear their own artistic and historical value, which is worth been studied.
