Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τη διερεύνηση εφαρμογής της στρατηγικής διοίκησης στα μουσεία της Χίου, τον τρόπο άσκησής της και επίτευξης των στόχων, ενώ καταδεικνύει την αναγκαιότητα, τη σημασία και τα οφέλη εφαρμογής της. Η μεθοδολογική προσέγγιση για τη διεκπεραίωση του παραπάνω στόχου στηρίχθηκε στην πρωτογενή και δευτερογενή έρευνα.
Η εξέταση των δεδομένων οδήγησε στην εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς το είδος της εφαρμοζόμενης διοίκησης στα μουσεία της Χίου, αν δηλαδή τίθενται αντικειμενικοί στόχοι, αναλύονται οι συνθήκες του περιβάλλοντος (πόροι, δυνατότητες, κίνδυνοι, ευκαιρίες), διαμορφώνονται εναλλακτικές στρατηγικές, ορίζεται κάποιος μακροχρόνιος σχεδιασμός.
Τα μουσεία της Χίου φιλοξενούν σπάνια εκθέματα ιστορικής αξίας και κληρονομιάς και διαθέτουν επαρκείς υποδομές, ώστε να αποτελέσουν πολιτιστικούς οργανισμούς εναρμονισμένους στις επιταγές της σύγχρονης μουσειολογίας. Η κατηγοριοποίησή τους διαφέρει. Υπάρχουν αυτά που υπάγονται σε κρατικούς φορείς, όπως το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, των οποίων η διοίκηση και το προσωπικό ανήκουν στα αντίστοιχα υπουργεία. Το γεγονός αυτό και μία σειρά λόγων που ανάγονται στην εξάρτησή τους από το κράτος, καθιστούν την άσκηση στρατηγικής διοίκησης σχεδόν ανύπαρκτη.
Τα διάφορα άλλα μουσεία της Χίου, ιδρύθηκαν με πρωτοβουλία της τοπικής αυτοδιοίκησης, της Εκκλησίας και διαφόρων ιδιωτικών φορέων (πολιτιστικά ιδρύματα τραπεζών, πολιτιστικοί σύλλογοι και σωματεία κλπ.). Ελάχιστα είναι αυτά που παρουσιάζουν οργάνωση, ευελιξία, αποτελεσματική διοίκηση και επικοινωνιακή πολιτική, στα υπόλοιπα η στρατηγική διοίκηση εφαρμόζεται άτυπα, κυρίως εμπειρικά.
Η υιοθέτηση της στρατηγικής διοίκησης με επιστημονικούς όρους από τα μουσεία της Χίου, θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα όχι μόνο για τα ίδια αλλά γενικότερα για την πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού. Έτσι, οφείλουν να δραστηριοποιηθούν πλήρως, να αξιοποιηθούν και να αποτελέσουν πόλο έλξης επισκεπτών.
