Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής διατριβής αποτελεί το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το Διεθνές Δικαστήριο Δικαίου της Θάλασσας, άλλως το Δικαστήριο του Αμβούργου και η νομολογία αυτών σε υποθέσεις δικαίου της θάλασσας. Πέραν της παράθεσης του θεωρητικού μέρους, ήτοι ανάλυση των δύο Δικαστηρίων, επιχειρείται ανάλυση παραπλήσιων αποφάσεών τους και σύγκριση της πρακτικής αυτών.
Ειδικότερα, το πρώτο κεφάλαιο είναι εισαγωγικό της ανάλυσης που ακολουθεί, ενώ το δεύτερο περιέχει μία γενική αναφορά στην εξέλιξη και τις πηγές του δικαίου στο θαλάσσιο χώρο, τη χρήση και εκμετάλλευσή της θάλασσας δια μέσου των αιώνων, τους κανόνες -άτυπους και εθιμικούς- που καθόριζαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ναυτικών κρατών και τέλος την αποκρυστάλλωση των κανόνων αυτών και τη δημιουργία νέων, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες, σε γραπτά κείμενα, περιβεβλημένα το μανδύα της Διάταξης Νόμου, στο κορυφαίο μέχρι σήμερα κωδικοποιημένο Δίκαιο της Θάλασσας, όπως αυτό παράχθηκε-στοιχειοθετήθηκε από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών, που ψηφίστηκε την 10/12/1982 στο Montego Bay της Τζαμάϊκα.
Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στο σύστημα και τα όργανα επιλύσεως των διεθνών διαφορών που έχουν ως αντικείμενο το δίκαιο της θάλασσας, ήτοι το γενικό καθεστώς και τα μέσα επιλύσεως διαφορών σύμφωνα με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και στο σύστημα της Συμβάσεως Δικαίου Θάλασσας του 1982, που περιλαμβάνει το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας κατά το Παράρτημα VI, το Διαιτητικό Δικαστήριο του Παραρτήματος VII, την ειδική διαιτησία κατά το Παράρτημα VIII, τις εξαιρέσεις από τις διαδικασίες υποχρεωτικής αποφάνσεως των ως άνω διεθνών οργάνων, και τη συνδιαλλαγή. Γίνεται μια προσέγγιση της έννοιας, του ρόλου και της σημασίας τους, του τρόπου εφαρμογής τους και των πλεονεκτημάτων που απολαμβάνουν τα κράτη που προβαίνουν στην υιοθέτησή τους.
Στο τέταρτο κεφάλαιο αναλύεται το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως προς τη Δομή, την Οργάνωση και τη Λειτουργία του, τον Πρόεδρο και τους Δικαστές του, τα διάφορα Τμήματα και τη Γραμματεία του, το Καταστατικό, την Αρμοδιότητα, καθώς και τη Διαδικασία που ακολουθείται ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, ήτοι το εφαρμοζόμενο δίκαιο και τη διεξαγωγή της δίκης και τέλος τα προσωρινά μέτρα, την απόφαση και τη γνωμοδοτική αρμοδιότητά του.
Στο πέμπτο κεφάλαιο αναλύεται αντιστοίχως το Διεθνές Δικαστήριο Δικαίου της Θάλασσας, άλλως Διεθνές Δικαστήριο του Αμβούργου, ως προς την Οργάνωση, τον Πρόεδρο και τους Δικαστές του, τη Γραμματεία, τα διάφορα Τμήματα και Επιτροπές, την Αρμοδιότητα, τη Διαδικασία που ακολουθείται ενώπιον του Δικαστηρίου ως προς τη συμμετοχή τρίτων στη δίκη, τα Προσωρινά Μέτρα, την απόφαση, ενώ στο τέλος του εν λόγω κεφαλαίου επιχειρείται η σύγκριση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου της Θάλασσας καθώς και η παράθεση πλεονεκτημάτων του σε σχέση με άλλα Δικαστήρια.
Στο έκτο κεφάλαιο δίδεται ο ορισμός των κυριοτέρων θαλάσσιων ζωνών, όπως αυτές θεσμοθετήθηκαν στην Τρίτη Συνδιάσκεψη, ο σκοπός και ο προορισμός εκάστης εξ αυτών, εν συνόψει και χωρίς διεξοδική ανάλυση, αφού στόχος της παράθεσης είναι να καταστεί κατανοητή η ακολουθούσα μελέτη νομολογίας των 2 Δικαστηρίων. Μολαταύτα τονίζεται η ζωτική σημασία κάθε μιας ζώνης για την άσκηση εκ μέρους των κρατών της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων εκάστου, είτε για την περιφρούρηση της ασφάλειάς του, είτε για την αξιοποίηση του ενάλιου παραγωγικού πλούτου του, είτε για την εκμετάλλευση του βυθού και του υπεδάφους του.
Τα έβδομο και όγδοο κεφάλαια, που είναι εν πολλοίς και το αντικείμενο του παρόντος πονήματος, ασχολούνται με τη συγκριτική ανάλυση αποφάσεων των 2 Δικαστηρίων που προσομοιάζουν και εξετάζει τη μέθοδο που ακολουθεί έκαστο Δικαστήριο σε κάθε περίπτωση. Το ένατο κεφάλαιο αποτελεί το συμπέρασμα της μελέτης.
Ενόψει των ανωτέρω, ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναλύσει τα δύο μεγάλα Διεθνή Δικαστήρια, ήτοι το Διεθνές Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών (Χάγης) και το Διεθνές Δικαστήριο Δικαίου της Θάλασσας (Αμβούργου) και στη συνέχεια να εξετάσει τη διεθνή νομολογία τους σε ζητήματα που σχετίζονται με το δίκαιο της θάλασσας και δη την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών. Από την εν λόγω παράθεση, θα προκύψουν οι διαφορές και οι ομοιότητες, άλλως τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των δύο Διεθνών Δικαστηρίων.
