Η Επίδραση ενός Παρεμβατικού Προγράμματος Ψυχοκινητικής Αγωγής στην Κοινωνική Συμπεριφορά, Αυτοεκτίμηση και Κινητική Ανάπτυξη Νηπίων

 
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
κοινοποιήστε το τεκμήριο




2016 (EL)

Η Επίδραση ενός Παρεμβατικού Προγράμματος Ψυχοκινητικής Αγωγής στην Κοινωνική Συμπεριφορά, Αυτοεκτίμηση και Κινητική Ανάπτυξη Νηπίων (EL)
The Effect of Interventional Psychomotor Education Program in Social Behavior, in self- esteem and preschoolers’ Motor Development (EN)

Zaragas, Charilaos Konstantinos

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η προαγωγή της κινητικής ανάπτυξης, της κοινωνικής συμπεριφοράς και της αυτοεκτίμησης, καθώς και η εκτίμηση της σχέσης αυτών, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εφαρμογή ενός δεκάμηνου παρεμβατικού προγράμματος ψυχοκινητικής αγωγής. Αρχικά συστάθηκε και δομήθηκε το πρόγραμμα της ψυχοκινητικής παρέμβασης, το οποίο περιλάμβανε κινητικές δραστηριότητες (ατομικές, ομαδικές) με μουσική και έντονο το στοιχείο της εκδραμάτισης ιστοριών – παραμυθιών. Τα παιδιά πολλές φορές αυτοσχεδίαζαν ή ομαδοσυνεργατικά σχεδίαζαν τις κινητικές δράσεις και έπαιζαν με αυτές υπό την καθοδήγηση και εποπτεία της νηπιαγωγού. Το πρόγραμμα είχε συχνότητα εφαρμογής τρεις φορές την εβδομάδα για σαράντα λεπτά και διήρκεσε από την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου 2014 ως την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου 2015. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν  44 νήπια (23 αγόρια και 21 κορίτσια) ηλικίας 62 (±4) μηνών, τα οποία επιλέχτηκαν από τρία δημόσια νηπιαγωγεία της πόλης των Ιωαννίνων. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε (πειραματική Ν1=22 και ελέγχου Ν2=22) δύο ισάριθμες και ισάξιες ομάδες, όπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα της έρευνας στις αρχικές μετρήσεις. Στην πειραματική ομάδα εφαρμόστηκε το πρόγραμμα της ψυχοκινητικής αγωγής ενώ στην ομάδα ελέγχου εφαρμόστηκε το τυπικό αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου. Χρησιμοποιήθηκε η συστοιχία κινητικών δοκιμασιών (MOT test 4-6), μια λίστα καταγραφής κοινωνικής συμπεριφοράς και μια κλίμακα αξιολόγησης της αυτοεκτίμησης. Πραγματοποιήθηκε περιγραφική στατιστική, ανάλυση διακύμανσης για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, έλεγχοι T-test για τη σύγκριση δύο δειγμάτων συσχετισμένων και μη συσχετισμένων τιμών,  και στη συνέχεια έγινε ιεραρχική ανάλυση παλινδρόμησης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν, ότι το πρόγραμμα της ψυχοκινητικής παρέμβασης άρεσε στα παιδιά και διασκέδασαν πολύ με αυτό. Φάνηκε από τα αποτελέσματα ότι αρχικά οι δύο ομάδες δεν είχαν διαφορές και στις τρεις μεταβλητές. Μετά από πεντάμηνη παρέμβαση, η πειραματική πέτυχε σημαντικά μεγαλύτερες επιδόσεις από την ομάδα ελέγχου στη μεσαία μέτρηση. Στην τελική μέτρηση η πειραματική πέτυχε σημαντικά μεγαλύτερες επιδόσεις σχετικά τόσο με την ομάδα ελέγχου όσο και με τις δικές της προηγούμενες μετρήσεις. Η ομάδα ελέγχου μετά τους δέκα μήνες στην τελική μέτρηση κατάφερε και αυτή σημαντική βελτίωση σχετικά με την αρχική της μέτρηση, όχι όμως στο βαθμό της πειραματικής. Τα αποτελέσματα της ιεραρχικής ανάλυσης παλινδρόμησης για τη σχέση της κοινωνικής συμπεριφοράς με την αυτοεκτίμηση και την κινητική ανάπτυξη τόσο στην αρχική όσο και στη μεσαία αλλά και τελική μέτρηση έδειξαν ότι είναι γραμμικού τύπου. Συμπερασματικά, το πρόγραμμα ψυχοκινητικής παρέμβασης υποστηρίζει τη βελτίωση της κινητικής απόδοσης, της κοινωνικής συμπεριφοράς και την αυτοεκτίμηση. Σημαντικό, επίσης είναι πως μέσα από τέτοιες διαδικασίες εφαρμογής μετρήσεων όπως αυτές της παρούσης έρευνας, πραγματοποιείται πρώιμη ανίχνευση δυσκολιών και μπορεί ο παιδαγωγός να προσδιορίσει τις ιδιαίτερες αναπτυξιακές - μαθησιακές ανάγκες του κάθε παιδιού, και εν συνεχεία, να σχεδιάσει κατάλληλα αναπτυξιακά παρεμβατικά προγράμματα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και την κατάλληλη υποστήριξη. (EL)
The purpose of this research was to promote motor development, social behavior and self-esteem as well as the assessment of their relationship, before, during and after the application of a ten-month interventional psychomotor education program. Originally it was created and constructed the program of psychomotor intervention, which included motor activities (individual, group) with music and a strong element of enactment stories -fairy tales. Children often improvised or they were planning motor actions team-cooperatively and they performed them under the guidance and supervision of the kindergartener. The program was often applied three times a week for forty minutes and lasted from the last week of September 2014 to the first week of June 2015. The sample consisted of 44 infants (23 boys and 21 girls) aged 62 (± 4) months, which were selected from three public kindergartens of Ioannina. The children were divided into (experimental N1 = 22 and control N2 = 22 ) and two equal number groups  of equal value, as demonstrated by the results of research in the initial measurements. In the experimental group the program of psychomotor therapy was implemented while in   the control group it was applied the standard curriculum of the kindergarten. It was used the array of motor tests (MOT test 4-6), a registration list of social behavior and also a self rating scale. Descriptive statistics, analysis of variance for repeated measures, T-test checks for comparing two samples correlated and non-correlated values took place, and then a hierarchical regression analysis was made. The results showed that children liked the program of psychomotor intervention   and they had lots of fun with it. It appeared from the results that initially the two groups had no differences in all three variables, in the middle measurement (after a five-month intervention), the experimental team achieved significantly better performance than the control group. In the final measurement the experimental team significantly achieved greater performance than both the team control and its own previous measurements. The control group after ten months in the final measurement achieved a significant improvement too regarding its initial measurement but not like the experimental one. The results of the hierarchical regression analysis on the relationship of social behavior with self-esteem and motor development in both initial and middle and final measurement showed that they are linear. In conclusion, the psychomotor intervention program supports the improvement of motor performance, social behavior and self-esteem.  It is also important   that  through  such procedures of the application of measurements such  as those of  the present  research it  is carried out an  early detection of difficulties and the teacher  is able to identify the particular developmental - learning needs of each child, and then to design appropriate developmental intervention programs  for the  confronting  of  the difficulties and the appropriate support. (EN)

info:eu-repo/semantics/article
info:eu-repo/semantics/publishedVersion
Πειραματική; Κλασική Παρατήρηση; Βιβλιογραφική Ανασκόπηση (EL)
Experimental, classical observention, (EN)

κινητική ανάπτυξη (EL)
κοινωνική συμπεριφορά (EL)
ψυχοκινητική αγωγή (EL)
νήπιο (EL)
αυτοεκτίμηση (EL)
motor development (EN)
preschool age (EN)
self-esteem (EN)
game (EN)
psychomotor intervention (EN)
social skills (EN)


Έρευνα στην Εκπαίδευση

Ελληνική γλώσσα

2016-09-21


Ε.Π.Ε.Ε.Π. / Laboratory of Research in Pedagogy and Educational Practices (EL)

2241-7303
Έρευνα στην Εκπαίδευση; Τόμ. 5 Αρ. 1 (2016); 104-128 (EL)
Hellenic Journal of Research in Education; Vol. 5 No. 1 (2016); 104-128 (EN)

Copyright (c) 2016 Charilaos Konstantinos Zaragkas (EN)



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.