Το άρθρο αυτό επισκοπεί την εξέλιξη της έρευνας της ευρωπαϊκής ενοποίησης στην πολιτική επιστήμη. Υποστηρίζεται, πρώτον, ότι αναπτύχθηκαν διαφορετικές «θεωρητικές οπτικές» ή «προσεγγίσεις», μερικές από τις οποίες είναι δάνεια από γειτονικές επιστήμες όπως, λόγου χάρη, η δημόσια επιλογή και ο κονστρουκτιβισμός. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις επιτρέπουν να απαντηθεί ένα ευρύ φάσμα ερωτημάτων σχετικά με τις σύνθετες σχέσεις μεταξύ υπερεθνικών θεσμών και εθνικών αρχών, τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στα όργανα της Ε.Ε., τους συσχετισμούς δύναμης κ.λπ. Ο θεωρητικός πλουραλισμός της πολιτικής επιστήμης διαφέρει από την κατάσταση που επικρατεί στην οικονομική έρευνα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπου κυριαρχεί η νεοκλασική προσέγγιση. Από την άλλη πλευρά, κατά δεύτερον, διαπιστώνουμε σύγκλιση σε ζητήματα μεθόδου! Τη γενική κατεύθυνση χαρακτηρίζει, από μεθοδολογική σκοπιά, η κατασκευή υποδειγμάτων μέσω των οποίων «παράγονται» εμπειρικά ελέγξιμες υποθέσεις ή απλά η απευθείας πρόταση υποθέσεων για εμπειρικό έλεγχο. Η τάση αυτή συνδέεται με μιαν άλλη, την ενσωμάτωση της (πολιτικής) έρευνας της ευρωπαϊκής ενοποίησης στο ευρύτερο πλαίσιο της πολιτικής επιστήμης.
(EL)
The article reviews the evolution of the political studies of European integration. It is argued that they use a variety of theoretical perspectives or approaches some of which, such as constructivism and public choice, have been borrowed from neighboring disciplines. They answer a wide range of questions concerning the complex relationship between supranational institutions and national authorities or the weight of supranational influences on national policies, the dynamics of decision-making in the Council and other organs of the Union, the power balances etc. The theoretical pluralism in political science contrasts to the dominance of neoclassical perspective in economic analyses of European integration and its preoccupation with the welfare impact of any decision. On the other hand, a rather significant, though asymmetric, convergence in methodology takes place towards empirically testable models and hypotheses. This, in turn, is connected with another trend in bringing (political) European studies into the broader framework of political science.
(EN)
