Στην αρχή του πλατωνικού διάλογου «Φαίδων» ο Σωκράτης αναφέρεται σε ένα όνειρό του, κεντρική έννοια του οποίου είναι η μουσική. Η ερμηνεία αυτού του ονείρου από τρεις φιλοσόφους, από τον ίδιο το Σωκράτη, από το Νίτσε και από τον Πλάτωνα, θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για την καλύτερη κατανόηση της φύσης της μουσικής και των φιλοσοφικών της διαστάσεων. Ο Σωκράτης ισχυρίζεται ότι η παρότρυνση του Απόλλωνα στο όνειρό του για ενασχόληση με τη μουσική, αποτελεί τελικά προτροπή να συνεχίσει την ενασχόλησή του με τη φιλοσοφία. Ο Νίτσε υποστηρίζει ότι η παρότρυνση του Θεού ήταν να ασχοληθεί ο Σωκράτης με την μουσική με την κοινή έννοια, θεωρώντας παράλληλα την τέχνη ως το αναγκαίο συμπλήρωμα της επιστήμης. Ο Σωκράτης όμως, σύμφωνα με το Νίτσε, δεν μπόρεσε τελικά να απαλλαγεί από την τερατώδη κυριαρχία της λογικής που χαρακτηρίζει τη φύση του. Τέλος, στο έργο του Πλάτωνα ο όρος «μουσική» φαίνεται να καλύπτει τρεις σημασιολογικές περιοχές, οι οποίες οδηγούν σε μία προσέγγιση που αντιμετωπίζει τις δύο προηγούμενες ερμηνευτικές προτάσεις ως αλληλοσυμπληρούμενες. Η ερμηνεία αυτή από τη μια αποκαλύπτει σε όλο της το βάθος την παιδαγωγική λειτουργία της μουσικής. Από την άλλη αποτελεί και ένα στοιχείο αυτό-κατανόησης του Πλάτωνα ως φιλοσόφου, που με το έργο του προσπάθησε συνειδητά να συνδέσει το φιλοσοφείν με την τέχνη, αποκαλύπτοντας έτσι τις βαθύτερες φιλοσοφικές διαστάσεις της μουσικής.
(EL)
In Plato's dialogue "Phaedo", Socrates describes a dream in which the central concept is that of music. Three philosophers interpret this dream, Socrates himself, Nietzsche and Plato. These interpretations could be the basis for a fuller understanding of the nature of music and its philosophical dimension. Apollo’s urge to Socrates to make music, constitutes, in the eyes of the philosopher, an encouragement to continue his engagement with philosophy. Nietzsche argues that Apollo advises Socrates to engage with music (music in the common sense) and he considers art as a necessary complement to science. Nietzsche maintains that Socrates was unable to repudiate the logic which dominates his nature. Finally, in Plato's work, the term "music" seems to cover three areas and in this way constitutes a perspective that sees the two previous proposals as complementary. Plato’s interpretation reveals the deeper educational function of music. At the same time, this interpretation provides a glimpse to Plato’s self-understanding as a philosopher, and to his dedication to establish the existence of deep links between art and philosophy, thus revealing the philosophical dimensions of music
(EN)
