Περίληψη
Η αγγειογένεση και η φλεγμονή εμπλέκονται στη εξέλιξη της ίνωσης σε ασθενείς με
χρονία ηπατική νόσο. Το διαλυτό CD146, ένας βιοδείκτης ο οποίος πρόσφατα έχει
αναγνωρισθεί ως πρωτότυπο στοιχείο της ενδοθηλιακής συνένωσης, συμμετέχει στον
πολλαπλασιασμό και την επέκταση του ενδοθηλίου.
Σκοπός:Η αξιολόγηση των τιμών του CD146 στην εκτίμηση της ηπατικής ίνωσης και
κίρρωσης και η διερεύνηση της υπόθεσης εάν τα επίπεδα των τιμών του
σχετίζονται με την βαρύτητα της ηπατικής νόσου στους κιρρωτικούς ασθενείς.
Μέθοδοι:Τα επίπεδα του sCD146 προσδιορίστηκαν με άνοσοενζυμική μέθοδο του
εμπορίου σε 62 ασθενείς με κίρρωση ,43 με χρονία ηπατική νόσο και 27 υγιείς ως
ομάδα ελέγχου.
Αποτελέσματα:Οι κιρρωτικοί ασθενείς είχαν υψηλότερες διάμεσες τιμές sCD146 σε
σύγκριση με τους ασθενείς με χρονία ηπατική νόσο (639 έναντι 317ng/ml) με την
τιμή διακριτικού ορίου (cut-off) 412 να παρέχει ευαισθησία 78% και ειδικότητα
75% για την διάγνωση της κίρρωσης(ΑUROC:0.838).Ασθενείς με αντιρροπούμενη
κίρρωση είχαν χαμηλότερες διάμεσες τιμές σε σύγκριση με τους ασθενείς με μη
αντιρροπούμενη (399 έναντι 848ng/ml ) . Η τιμή διακριτικού ορίου (cut-off) 534
παρείχε ευαισθησία 83% και ειδικότητα 78% για την διάκριση αντιρροπούμενης και
μη αντιρροπούμενης κίρρωσης(ΑUROC:0.866).
Επιπλέον, στους ασθενείς με κίρρωση βρέθηκε θετική συσχέτιση των τιμών του
sCD146 με τις τιμές ΑST, χολερυθρίνης αλλά και σημαντικότερα με το INR και MELD
(r=0.648, P<0.001 and r=0.567, P<0.001, αντίστοιχα).
Συμπέρασμα: Το sCD146 μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ευαίσθητος,φθηνός μη
επεμβατικός βιοδείκτης για την διάγνωση της κίρρωσης.Τα επίπεδα του
συσχετίζονται με την βαρύτητα της ηπατικής νόσου στον κιρρωτικό ασθενή.
Περαιτέρω μελέτες είναι απαραίτητες ώστε να τεκμηριωθεί ο ρόλος του στη
κλινική πράξη.
(EL)
Summary
Background: Angiogenesis and inflammation have been involved in the progression
of fibrosis in patients with chronic liver disease (CLD). Soluble CD146
(sCD146), a biomarker which was recently characterized as a novel component of
the endothelial junction is implicated in endothelial proliferation.
Aim: To evaluate the performance of sCD146 in assessing liver fibrosis and
cirrhosis and determine if its levels are related to the severity of liver
disease in patients with cirrhosis.
Methods: sCD146 levels were determined by a commercially available
immunoenzymatic technique in sixty-two consecutive patients with cirrhosis,
forty-three patients with CLD and twenty-seven healthy controls.
Results: Patients with cirrhosis compared to non-cirrhotics with CLD had a
higher median sCD146 concentration (639 vs 317 ng/ml). In receiver operating
characteristic (ROC) curve analysis, the cut-off of 412 ng/ml showed a
sensitivity of 78% and a specificity of 75% for diagnosis of cirrhosis,
offering good diagnostic accuracy (AUROC:0.838). Patients with compensated
compared to those with decompensated cirrhosis had a lower median sCD146
concentration (399 vs 848 ng/ml, respectively). A cut-off of 534 ng/ml offered
a sensitivity of 83% and a specificity of 78% for differentiating compensated
from decompensated cirrhosis (AUROC:0.866). Furthermore, in cirrhotics, sCD146
correlated positively with AST, bilirubin levels and most importantly with INR
and MELD (r=0.648, P<0.001 and r=0.567, P<0.001, respectively).
Conclusion: sCD146 can be used as a surrogate, inexpensive biomarker for the
diagnosis of cirrhosis. It is also well correlated with severity of liver
disease in cirrhotic patients. Further studies are needed to define its role in
clinical practice.
(EN)
