Τα αποκρινή επιθηλιακά κύτταρα αποτελούν φυσιολογικό συστατικό των αποκρινών
αδένων, της μασχάλης, των μαζικών αδένων της πρωκτογεννητικής χώρας καθώς και
άλλων περιοχών. Παράλληλα με τα διακριτά μορφολογικά χαρακτηριστικά τους, τα
φυσιολογικά αποκρινή κύτταρα ανοσοϊστοχημικά δεν εκφράζουν οιστρογονικούς και
προγεστερονικούς υποδοχείς αλλά είναι θετικά στις χρώσεις για ανδρογονικούς
υποδοχείς και για την πρωτεϊνη GCDFP-15.
Ένα ευρύ φάσμα αλλοιώσεων του μαστού που κυμαίνεται από την καλοήθη
μεταπλασία έως το διηθητικό αποκρινές καρκίνωμα περιέχουν μεταπλαστικά αποκρινή
κύτταρα που είναι παρόμοια με αυτά που περιέχουν οι αποκρινείς εκκρίσεις και
πανομοιότυπες χρωστικές αντιδράσεις.
Οι αποκρινείς αλλοιώσεις μπορεί να διαιρεθούν σε καλοήθεις, οριακής
κακοήθειας και σε κακοήθεις. Οι ινοκυστικές αλλοιώσεις, τα ινοαδενώματα, τα
θηλώματα, η σκληρυντική αδένωση, όπως και μια υποομάδα ενδοεπιθηλιακών και
διηθητικών καρκινωμάτων μπορούν να εμφανίσουν αποκρινή διαφοροποίηση ως ένα από
τα ιστολογικά τους χαρακτηριστικά. Εκτός από το γεγονός ότι μερικές φορές από
αυτές τις αλλοιώσεις είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν, αποτελούν επίσης θέμα
διαφωνιών αναφορικά με το σχετικό κίνδυνο επακόλουθης ανάπτυξης καρκινώματος.
Έως τώρα επιδημιολογικές μελέτες δεν έχουν δείξει αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης
καρκινώματος σχετιζόμενο με την πλειοψηφία των καλοήθων αποκρινών αλλοιώσεων
του μαστού. Επίσης μελέτες σχετικά με την κλινική σημασία του αποκρινούς
φαινοτύπου δεν ανέδειξαν διαφορές στην πρόγνωση των αποκρινών καρκινωμάτων
συγκριτικά με τα NST καρκινώματα του μαστού και παρόλο που η μικροσκοπική
εμφάνιση αυτών των όγκων είναι έντονα εμφανής αυτοί προς το παρόν δεν
αναγνωρίζονται ως ειδικού τύπου καρκινώματα.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών οι έρευνες εστίασαν στο ξεχωριστό
ανοσοϊστοχημικό και μοριακό “προφίλ” αυτών των αλλοιώσεων και τα ευρήματα
υπόσχονται ελπιδοφόρα μηνύματα όσον αφορά μια διαφορετική θεραπευτική
προσέγγιση.
(EL)
The apocrine epithelial cells are a normal constituent of apocrine glands, that
are seen in axilla, mammary glands, anogenital region and other regions and
sites. Besides their distinctive morphological characteristics, normal apocrine
cells immunohistochemically do not express oestrogen or progesterone receptors
but are positive for androgen receptors and also the protein GCDFP-15.
A broad spectrum of breast lesions ranging from benign metaplasia to invasive
apocrine carcinoma contains metaplastic apocrine cells which are similar to
those that consist the apocrine glands, having apocrine secretions and
identical staining reactions.
Apocrine lesions can be divided into benign, borderline and malignant.
Fibrocystic change, fibroadenomas, papillomas, sclerosing adenosis, but also a
subgroup of in situ and invasive carcinomas are breast lesions that can show
apocrine change as one of their histological features. Not only are some of
these lesions difficult to categorise, but also there is controversy regarding
their relative risk of subsequent carcinoma development.
So far epidemiological studies have shown no increased risk of development of
carcinoma associated with the majority of benign apocrine lesions of the
breast. Also studies about the clinical significance of the apocrine phenotype
have shown no prognostic difference of apocrine carcinomas from NST breast
carcinomas and although the microscopic appearance of these tumours is
striking, they are not currently recognized as special-type carcinomas.
During the last years the investigations focused on the distinctive
immunohistochemical and molecural profile of these lesions and the findings of
them are promising in the aspect of a different therapeutic approach.
(EN)