ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι θωρακοχειρουργικές επεμβάσεις προκαλούν μετεγχειρητικό πόνο και
συνεπώς επιπλοκές (κατακράτηση βρογχικών εκκρίσεων, ατελεκτασίες, λοιμώξεις
αναπνευστικού). Επαρκής μετεγχειρητική αναλγησία επιτρέπει την πρώιμη
κινητοποίηση του ασθενούς και πρόληψη αυτών των επιπλοκών. Στη
Θωρακοχειρουργική έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετά σχήματα μετεγχειρητικής
αναλγησίας.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρούσα έρευνα εξετάζει την αποτελεσματικότητα μεθόδων αναλγησίας
στο θωρακοχειρουργικό ασθενή.
ΥΛΙΚΟ - ΑΣΘΕΝΕΙΣ – ΜΕΘΟΔΟΙ: Για την εκτίμηση του μετεγχειρητικού πόνου
χρησιμοποιήθηκε η Visual Analogue Scale , τις πρώτες δύο μετεγχειρητικές ημέρες
σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θωρακοχειρουργική επέμβαση (θωρακοτομή, VATS,
στερνοτομή). Επίσης καταγράφηκε η συστηματική και συμπληρωματική αναλγησία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θωρακοτομή/VATS έλαβαν
επισκληρίδια αναλγησία (τοπικό αναισθητικό, οπιοειδές, επινεφρίνη),
διεγχειρητικά και μετεγχειρητικά, συνεπικουρούμενη από NSAIDs σε συνδυασμό με
p.os παρακεταμόλη/τραμαδόλη ή παρακεταμόλη/κωδεΐνη. Όσοι υπεβλήθησαν σε
στερνοτομή έλαβαν p.os συστηματικά συνδυασμό παρακεταμόλης, κωδεΐνης,
καφεΐνης. ΄Οσοι έλαβαν παρακεταμόλη/τραμαδόλη χρειάστηκαν την πρώτη
μετεγχειρητική ημέρα σε μεγαλύτερο ποσοστό συμπληρωματική αναλγησία,
συγκρινόμενοι με αυτούς που έλαβαν παρακεταμόλη/κωδεΐνη. Όλες οι αναλγητικές
αγωγές της έρευνας, επέφεραν ικανοποιητική μετεγχειρητική αναλγησία.
Θεωρώντας την τιμή 3.5 ως κατώφλι της μέτρησης του μέσου πόνου τη δεύτερη
μετεγχειρητική ημέρα για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε θωρακοτομή/VATS,
μπορεί να προβλεφθεί η πιθανότητα συμπληρωματικής αναλγησίας. Σε μετρήσεις
μεγαλύτερες από αυτήν, η πιθανότητα να χρειαστεί συμπληρωματική αναλγησία
πενταπλασιάζεται.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ο θωρακοχειρουργικός μετεγχειρητικός πόνος πρέπει να εκτιμάται
και να αντιμετωπίζεται. Οι δύο αποτελεσματικότερες μέθοδοι μετεγχειρητικής
αναλγησίας είναι η θωρακική επισκληρίδια και η χορήγηση οπιοειδών ,
παρακεταμόλης, N.S.A.I.D.s. Μια σύνθετη στρατηγική μετεγχειρητικής αναλγησίας
συμπεριλαμβάνοντας επικουρικές τεχνικές, μειώνει της συνολική δόση χορηγούμενων
οπιοειδών. Αυτές πρέπει να συνδυάζονται με συστηματική αναλγησία.
(EL)
INTRODUCTION: All thoracic surgery procedures cause postsurgical pain,
responsible for complications (retention of bronchial secretions, atelectasias
and lung infections). Adequate postsurgical analgesia allows early patient
mobilization and prevents such complications. Several postoperative analgesic
regimens have been established.
OBJECTIVES: This study investigates the effectiveness of analgesia in thoracic
surgery patients.
PATIENTS AND METHODS: Visual Analogue Scale was used to estimate postsurgical
pain in patients undergoing thoracotomy, sternotomy and VATS, during the first
two postsurgical days. Systematic and supplementary analgesia was recorded.
RESULTS: All patients of thoracotomy/VATS group had epidural analgesia (local
anesthetics, opioids, epinephrine), during and post surgery, assisted by
NSAIDs combined with per os paracetamol/tramadol, or paracetamol/codeine. All
patients in sternotomy group, received systematically a p.os combination of
paracetamol, codeine and caffeine. Patients of the tramadol/paracetamol group
in the first postsurgery day, needed supplementary analgesia more often,
compared to the paracetamol/codeine group. All analgesic regimens studied,
achieved satisfactory analgesia. A cut-off in the value of 3.5 regarding the
average pain measured during second postsurgery day, is established for
patients of thoracotomy/VATS group, predicting the need of supplementary
analgesia. For values above this, the possibility of suplementary analgesia
needed multiplies by five times.
CONCLUSIONS: Postoperative pain in thoracic procedures should be evaluated and
managed. The two most effective methods of pain management are thoracic
epidural analgesia and p.os administration of opioids, paracetamol and NSAIDs.
A multimodal analgesic strategy reduces the total opioid dose administered.
These techniques should be combined with systemic analgesia.
(EN)
