This study examined the extent to which Greek Americans hold attitudes and behaviors for the conservation and intergenerational transmission of their ethnic culture using questionnaires collected from 229 self-identified Greek Americans in 11 parishes of the Greek Orthodox Metropolis of New Jersey. Four patterns of intergenerational changes emerged. First, the Greek language domain demonstrated the steady diminishment from one generation to the next. Second, the Greek Orthodox Church and Greek cultural activities demonstrated the least degree of reduction. Third, mostly in behavior within the domains of family cultural orientation and values and continuing contact with Greece and/or Cyprus, more similarities exist between the first and second generations while a significant deviation was seen for the third and beyond generational cohort. Fourth, within the domain of organization membership and political activity, similar responses were observed for the second and third and beyond generational groups, and greater distance from the first generation. Greek language loss is occurring at a precipitous rate and may essentially cease to meaningfully exist in the Greek America after one or two more generations. However, the evidence suggests that the Greek heritage can be maintained. The study also discussed the impact of the increasing rate of intermarriage on Greek culture preservation. Finally, six factors were recognized to play a central role in maintaining the Greek heritage in America: the Greek Orthodox Church; multiculturalism; Chairs of Hellenic Studies in American Universities; issues of mutual concern and political involvement; influence through prominent Greek American leaders; and inspiration through learning the Classical Greek Civilization and history.
Η μελέτη αυτή εξέτασε το βαθμό στον οποίο οι Ελληνοαμερικανοί κατέχουν στάσεις και συμπεριφορές για τη διατήρηση και διαγενεακή μετάδοση της εθνικής κουλτούρας τους με τη χρήση ερωτηματολογίων που συλλέχθηκαν από 229 αυτο-προσδιορισθέντες ελληνoαμερικανούς στη πολιτεία της Νέας Ιερσέης. Τέσσερα μοντέλα διαγενεακών αλλαγών προέκυψαν. Πρώτον, ο τομέας της ελληνικής γλώσσας εμφανίζει μια σταθερή συστολή από τη μια γενιά στην επόμενη. Δεύτερον, οι τομείς της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και των Ελληνικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων εμφανίζουν πολύ λιγότερο βαθμό μείωσης. Τρίτον, ως επί το πλείστον στη συμπεριφορά, εντός των τομέων «οικογενειακός πολιτιστικός προσανατολισμός και αξίες» και «συνεχή επαφή με την Ελλάδα/Κύπρο», περισσότερες ομοιότητες υπάρχουν μεταξύ της πρώτης και δεύτερης γενιάς, ενώ σημαντική απόκλιση παρατηρήθηκε για τη τρίτη και πέραν γενεά. Τέταρτον, εντός του τομέα «συμμετοχή σε οργανισμούς και πολιτική δράση», παρόμοιες αποκλίσεις παρατηρήθηκαν για τη δεύτερη και τρίτη και πέραν γενεά, και σε μεγαλύτερη απόσταση από την πρώτη γενιά. Αν και η ελληνική γλώσσα τείνει να εξαφανισθεί τα στοιχεία της έρευνας αυτής υποστηρίζουν ότι η Ελληνική κουλτούρα και δη η συνείδηση μπορεί να διασωθεί. Η μελέτη αυτή επίσης εξέτασε το αντίκτυπο που μπορεί να έχει η έντονη αύξηση των μικτών γάμων όσον αφορά την συνέχιση του ελληνικού πολιτισμού. Τέλος, έξη σημεία αναγνωρίσθηκαν που θα μπορούσαν να παίξουν ένα σπουδαίο ρόλο στην διατήρηση της Ελληνικής κληρονομιάς – Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Πολυπολιτισμός, Έδρες Ελληνικών Σπουδών σε Αμερικανικά Πανεπιστήμια, Εθνικά Θέματα και Πολιτική Δραστηριότητα, Έπιρροή μέσω επιτυχημένων Ελληνοαμερικανών ηγετών, Έμπνευση με την Εκμάθηση του Κλασσικού και Σύγχρονου Πολιτισμού και Ιστορίας.
