Η ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΔΙΚΑΙΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ. ΕΠΕΙΔΗ Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΚΡΙΣΙΜΩΝ ΠΟΙΝ. ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΥΠΕΡΤΕΡΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΑΓΗΣ ΚΡΙΘΗΚΕ ΑΝΑΓΚΑΙΟ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΦΟΝΤΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΓΓΥΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ "ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΧΕΣΘΑΙ". ΕΤΣΙ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ 11.2.ΒΣ, ΕΝΩ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΙΣΧΥΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 10Ν. 1481/84 (ΠΕΡΙ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ) ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ Ν.Δ. 794/71 "ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ". ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 170, 171, 189 ΠΚ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ "ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ" ΣΤΗ ΒΙΑΙΗ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ (ΣΥΝΑΓΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ "ΓΥΜΝΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ"), ΥΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚ ΝΕΟΥ ΘΕΩΡΗΣΗ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ "ΒΙΑΣ" ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΚΛΕΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΤ'ΑΡΧΗΝ ΑΔΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΕΝΟΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗ ΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑΤ'ΑΡΘΡΟ 20 ΠΚ, ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΝΑΣΚΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 11 Σ.
