To date, no single method has been successful in eliminating peritoneal adhesionformation after major abdominal surgery. This study evaluated the individual andpossible synergistic effect of a local intraperitoneal barrier, 4 per cent icodextrin, andan intravenously administered antihistamine drug, dimetindene maleate, in theprevention of adhesion development following surgical trauma.De novo experimental adhesions were induced by standardized trauma of theperitoneum and large bowel in 120 New Zealand White rabbits. The animals wererandomized into four groups receiving intraperitoneal saline, intraperitoneal 4 per centicodextrin (60 ml), intravenous dimetindene maleate (0·1 mg/kg) and 4 per centicodextrin–dimetindene in combination (n = 30 per group). Ten days later, adhesionscores and incidence were assessed by two independent surgeons and surface area bycomputer-aided planimetry.Treatment with either icodextrin or dimetindene maleate significantly reducedadhesion scores and increased the incidence of adhesion-free animals in an equipotentmanner. The effect of combined treatment on severity, incidence and surface area ofadhesions was more pronounced than that of each drug administered separately.Serum concentrations of matrix metalloproteinases-2 and -9 were significantlyincreased in groups of icodextrin 4%, dimetindene maleate and combined group ofthese two therapeutical agents compared to animals with severe adhesions in controlgroup.Combined administration of 4 per cent icodextrin and dimetindene maleate may beused safely and efficaciously to prevent surgically induced adhesions.
Έως και σήμερα, καμία μέθοδος δεν έχει αποδειχθεί να έχει πλήρη επιτυχία στηνεξάλειψη των ενδοπεριτοναϊκών συμφύσεων μετά από μία χειρουργική επέμβαση.Αυτή η μελέτη αξιολόγησε την μεμονωμένη και την συνεργική δράση ενός τοπικούενδοπεριτοναϊκού φραγμού, του διαλύματος ικοδεξτρίνης 4%, και ενός ενδοφλέβιαχορηγούμενου αντισταμινικού φαρμάκου, της διμεθινδένης, στην πρόληψη τηςανάπτυξης συμφύσεων που ακολουθούν το χειρουργικό τραύμα.Προκλήθηκαν μετεγχειρητικές συμφύσεις πειραματικά από τυποποιημένο μοντέλοτραύματος του περιτοναίου και του παχέως εντέρου σε 120 λευκούς κόνικλους ΝέαςΖηλανδίας. Τα πειραματόζωα τυχαιοποιήθηκαν σε 4 ομάδες και τους χορηγήθηκεενδοπεριτοναϊκα αλατούχο διάλυμα 0,9%, διάλυμα ικοδεξτρίνης 4% (60ml)ενδοπεριτοναϊκα, ενδοφλέβια διμεθινδένη (0.1 mg/kg) και συνδυασμός ικοδεξτρίνης4% και διμεθινδένης (n=30 ανά ομάδα). Μετά την πάροδο 10 ημερών ταπειραματόζωα υποβλήθησαν σε ευθανασία και αξιολογήθηκε ο βαθμός, η συχνότητακαι η έκταση των μετεγχειρητικών συμφύσεων. Επίσης αξιολογήθηκε ο ρόλος τωνμεταλλοπρωτεινασων-2 και -9 και των ουδετερόφιλων κυττάρων στον σχηματισμόενδοπεριτοναϊκων συμφύσεωνΗ θεραπεία τόσο με ικοδεξτρίνη 4% όσο και με διμεθινδένη μείωσαν σημαντικά τονβαθμό τον συμφύσεων και αύξησαν την συχνότητα των ελεύθερων από συμφύσειςπειραματόζωων με ένα ισοδύναμο τρόπο. Το αποτέλεσμα της συνδυασμένηςχορήγησης ικοδεξτρίνης 4% και διμεθινδένης όσον αφορά την σοβαρότητα, τηνσυχνότητα και την έκταση των μετεγχειρητικών συμφύσεων ήταν στατιστικάσημαντικά ανώτερο από αυτό του κάθε φαρμάκου ξεχωριστά. Τα επίπεδα τωνμεταλλοπρωτεινασών-2 και -9 αναδείχθηκαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερα στηνομάδα των πειραματόζωων που έλαβαν συνδυασμένη αγωγή και χαρακτηρίζονταναπό απουσία συμφύσεων.Η συνδυασμένη χορήγηση διαλύματος ικοδεξτρίνης 4% και διμεθινδένης φαίνεταινα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στην πρόληψητων μετεγχειρητικών συμφύσεων.
