Although, Vygotsky’s sociocultural theory and Cooley’s and Mead’s sociocognitive theories indicate the influence of social environment on persons’ self-talk, in sport psychology there is a lack of research findings. Based on the above findings, five studies were developed. Four of them examined the relationships between coaches’ behaviour and athletes’ self-talk and another study focused on the development of a questionnaire that assesses self-talk in sports. The purpose of the 1st study was to examine the relationships between coaches’ behaviour and social support with athletes’ self-talk. The results showed that coaches’ esteem support can play a critical role in mediating the relationship between coaches’ supportive behaviour and athletes’ positive self-talk. Furthermore, coaches’ negative activation predicted directly athletes’ negative self. The purpose of the 2nd study was to test the relationships between coaches’ behaviour and statements with athletes’ self-talk. The results showed that coaches’ supportive behaviour predicted coaches’ positive statements which in turn predicted athletes’ self-talk. Moreover, the relationship between coaches’ negative behaviour and athletes’ negative self-talk, was explained through coaches’ negative statements. The results confirmed partially the first study and provided more information related to the effects of significant others on the formulation of our thoughts.Based on the methodological problems that were encountered on the above two studies and more specifically on the assessment of athletes’ self-talk, the purpose of the third study was to develop and to investigate the psychometric properties of a questionnaire that assesses athletes’ self-talk in sports. The procedure of the investigation was developed in 3 stages. In the first stage content analysis was examined through item-content relevance analysis. In the second stage the structure of the questionnaire was examined through a series of exploratory factor analyses. Finally, in the third stage confirmatory factor analysis revealed 8 factors namely: psych up, confidence, concentration, anxiety control, worry, somatic fatigue, disengagement and irrelevant thoughts. Furthermore, concurrent and discriminant validity were also assessed. The questionnaire appears to be a promising instrument to identify the nature and frequency of self-talk that athletes experience during sport competition.The purpose of the 4th study was to examine the relationships between coaches’ esteem support, emotional and informational support (social support) with the underlying structure of athletes’ self-talk. The results for positive self-talk showed that mainly, social support predicted thoughts that had to do with confidence and concentration. In relation to negative self-talk the results showed that social support predicted thoughts that had to do with disengagement and worry. Finally, the purpose of the 5th study was to examine the effects of experimenter’s behaviour (positive and negative) on students’ positive and negative self-talk during the execution of forehand drive in tennis. Because there was a moderate relationship between performance and negative self-talk, performance was accounted in the experiment as a covariate. The results from MANCOVA showed that for the positive behaviour group we had a decrease in students’ negative self-talk, whereas for the negative behaviour group we had a decrease in students’ positive self-talk. Overall, the present research underlines the meaningfulness of social environment on the formulation of athletes’ thoughts.
Παρόλο που η κοινωνικο-πολιτισμική θεωρία του Vygotsky όσο και οι κοινωνικο-γνωστικές θεωρίες των Cooley και Mead καταδεικνύουν την επίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος στην αυτο-ομιλία των ατόμων, εντούτοις στην αθλητική βιβλιογραφία διαπιστώνεται έλλειψη ερευνητικών δεδομένων. Θέτοντας ως βάση την παραπάνω διαπίστωση σχεδιάστηκαν πέντε έρευνες. Τέσσερις έρευνες εξέτασαν τις σχέσεις της συμπεριφοράς του προπονητή με την αυτο-ομιλία των αθλητών, και μια τη δημιουργία ενός οργάνου μέτρησης της αυτο-ομιλίας στον αθλητισμό.Σκοπός της 1ης έρευνας ήταν η εξέταση των σχέσεων συμπεριφοράς του προπονητή και κοινωνικής στήριξης με την αυτο-ομιλία των αθλητών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η υποστήριξη της αυτο-εκτίμησης των αθλητών από τον προπονητή μπορεί να παίξει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη διαμεσολάβηση μιας γενικότερης υποστηρικτικής συμπεριφοράς του προπονητή εν σχέσει με τη θετική αυτο-ομιλία των αθλητών και αθλητριών. Επιπλέον, η αρνητική συμπεριφορά του προπονητή προέβλεψε απευθείας την αρνητική αυτο-ομιλία των αθλητών και αθλητριών. Σκοπός της 2ης έρευνας ήταν η εξέταση των σχέσεων της συμπεριφοράς του προπονητή και των δηλώσεών του με την αυτο-ομιλία των αθλητών και αθλητριών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η υποστηρικτική συμπεριφορά του προπονητή προέβλεψε τις θετικές δηλώσεις του προπονητή και αυτές με τη σειρά τους προέβλεψαν τη θετική αυτο-ομιλία των αθλητών και αθλητριών. Επίσης, η σχέση της αρνητικής συμπεριφοράς του προπονητή με την αρνητική αυτο-ομιλία των αθλητών και αθλητριών, εξηγήθηκε μέσω των αρνητικών δηλώσεων του προπονητή.Με βάση τα μεθοδολογικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά την αξιολόγηση της αυτο-ομιλίας των αθλητών και αθλητριών των δυο παραπάνω ερευνών, σκοπός της 3ης έρευνας ήταν η δημιουργία και η διερεύνηση των ψυχομετρικών ιδιοτήτων ενός οργάνου μέτρησης της αυτο-ομιλίας στον αθλητισμό. Στην πρώτη φάση, ελέγχθηκε η εγκυρότητα περιεχομένου του ερωτηματολογίου μέσω μιας τεχνικής ανάλυσης περιεχομένου. Στη δεύτερη φάση εξετάστηκε η δομή του ερωτηματολογίου μέσω διερευνητικής παραγοντικής ανάλυσης. Τέλος, στην τρίτη φάση, με τη χρήση της επιβεβαιωτικής παραγοντικής ανάλυσης, αναδείχθηκαν 8 παράγοντες: εμψύχωση, αυτοπεποίθηση, συγκέντρωση, έλεγχος άγχους, ανησυχία, σωματική κούραση, αποφυγή προσπάθειας και μη σχετικές σκέψεις. Επίσης, εξετάστηκε η διακριτή και τρέχουσα εγκυρότητα του ερωτηματολογίου. Τέλος, από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης του ερωτηματολογίου, διαφαίνεται ένα πολλά υποσχόμενο όργανο, τόσο για τη μέτρηση της φύσης, όσο και της συχνότητας της αυτο-ομιλίας στον αθλητισμό.Σκοπός της 4ης έρευνας ήταν η εξέταση των σχέσεων της στήριξης εκτίμησης, της συναισθηματικής στήριξης και της πληροφοριακής στήριξης (γενικότερα κοινωνική στήριξη) από τον προπονητή με την υποκείμενη δομή της αυτο-ομιλίας των αθλητών (κλίμακα αυτο-ομιλίας στον αθλητισμό). Τα αποτελέσματα κυρίως για τη θετική αυτο-ομιλία έδειξαν ότι η κοινωνική στήριξη προέβλεψε κυρίως την αυτο-ομιλία που συσχετίζεται με δηλώσεις ενίσχυσης της εμπιστοσύνης και ενίσχυσης της συγκέντρωσης. Ενώ, όσον αφορά στην αρνητική αυτο-ομιλία, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η κοινωνική στήριξη προέβλεψε αρνητικά κυρίως την αυτο-ομιλία που συσχετίζεται με δηλώσεις αποφυγής προσπάθειας και ανησυχίας.Τέλος σκοπός της 5ης έρευνας ήταν η εξέταση της επίδρασης της συμπεριφοράς του πειραματιστή (θετική και αρνητική) στη θετική και αρνητική αυτο-ομιλία των φοιτητών κατά την εκτέλεση του forehand drive. Επειδή υπήρχε μέτρια στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ απόδοσης και αρνητικής αυτο-ομιλίας, η απόδοση υπολογίσθηκε ως συνδιακυμαντής. Τα αποτελέσματα της πολλαπλής ανάλυσης συνδιακύμανσης (MANCOVA) έδειξαν ότι για την ομάδα που η συμπεριφορά του πειραματιστή ήταν θετική, παρατηρήθηκε μείωση στην αρνητική αυτο-ομιλία, ενώ για την ομάδα που η συμπεριφορά του πειραματιστή ήταν αρνητική, είχαμε μείωση στη θετική αυτο-ομιλία των συμμετεχόντων. Εν κατακλείδι η παρούσα έρευνα παρέχει στοιχεία για τη δομή της αυτο-ομιλίας στα σπορ, των εκφάνσεών της και των επιδράσεών της στους αθλητές, καταδεικνύοντας τη σημαντικότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος στη διαμόρφωση των σκέψεων των αθλητών.
