Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει τις εμπειρίες των συμμετεχόντων ενός συμβουλευτικού προγράμματος διακοπής καπνίσματος μέσω της ψυχολογικής υποστήριξης, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν και η άσκηση ως βοηθητικό μέσο καθώς επίσης να εξετάσει και τις απόψεις των συμμετεχόντων για τη χρησιμότητα του προγράμματος, της αποτελεσματικότητάς του καθώς και της αξιολόγησής του. Δείγμα: Συμμετείχαν συνολικά 80 άτομα, 50 εκ των οποίων συμμετείχαν στην πειραματική ομάδα (41 άτομα, 12 άντρες και 29 γυναίκες με Μ.Ο. ηλικίας 45.6 χρόνια ολοκλήρωσαν την παρέμβαση) και τα υπόλοιπα 30 τριάντα άτομα, (17 άντρες και 13 γυναίκες με Μ.Ο. ηλικίας 38.9 χρόνια) στην ομάδα ελέγχου. Στην αρχή και στο τέλος της παρέμβασης και οι 2 ομάδες συμπλήρωσαν: α) την ελληνική έκδοση της Κλίμακας Συμμετοχής σε Φυσικές Δραστηριότητες, β) το ερωτηματολόγιο της Συμπεριφοράς Καπνίσματος, γ) την ελληνική έκδοση της Κλίμακας Συνήθειας του Καπνίσματος, δ) την κλίμακα της αυτο-αποτελεσματικότητας για το κάπνισμα και ε) την ελληνική έκδοση της κλίμακας Κοινωνικής Αποδοχής. Επίσης μετά το πέρας της παρέμβασης η πειραματική ομάδα έδωσε συνέντευξη. Η ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν από τις συνεντεύξεις έγινε με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης ενώ για την ανάλυση των διαφορών μεταξύ της αρχικής και των μετά την παρέμβαση μετρήσεων εκτελέστηκαν επαναλαμβανόμενες μετρήσεις ανάλυσης διακύμανσης. Αποτελέσματα – συμπεράσματα: Τόσο τα ποιοτικά όσο και τα ποσοτικά αποτελέσματα ανέδειξαν την αποτελεσματικότητα του προγράμματος διακοπής του καπνίσματος. Το 56,1% των συμμετεχόντων που ολοκλήρωσε την παρέμβαση διέκοψε το κάπνισμα ενώ το 36% των συμμετεχόντων κατάφερε να κρατηθεί μακριά από το τσιγάρο για έναν ολόκληρο χρόνο. Μετά το πέρας της παρέμβασης υπάρχει μείωση της συνήθειας για κάπνισμα, ενώ υπάρχει αύξηση της αυτο-αποτελεσματικότητας για διακοπή του. Η άσκηση φαίνεται να επιδρά θετικά στην προσπάθεια των καπνιστών να μειώσουν ή να διακόψουν το κάπνισμα.
Αim: The purpose of this study was to explore the experiences of participants in a smoking cessation counseling program, which integrated physical activity as a cessation aid, in relation to the effectiveness of their effort. Sample: The participants were 80 totally. Fifty of them composed the experimental group (12 men and 29 women with mean of age 45.6 years) and 30 participants composed the control group (17 men and 13 women with mean of age 38.9 years). In the beginning and at the end of the intervention, both groups completed: a) the Greek edition of the «leisure-time exercise questionnaire» , b) the questionnaire of smoking behavior (Sorensen, et al., 2004), c) the Greek edition of the questionnaire of habit, d) the self efficacy scale for smoking, e) the social desirability scale. The experimental group was interviewed at the end of the 10-week smoking cessation program. The analysis of qualitative data were analyzed according to the thematic analysis and the quantitative data were analyzed with the repeated measures analysis of variance in order to examine the differences between the two measures. Results: 56% out of the participants, who completed the program, quit smoking and 36% out of the participants, succeeded to quit smoking for one year. At the end of the program, the habit for smoking had reduced and the self efficacy for quit smoking was increased. Also, they increased their self-efficacy to abstain from smoking and decreased their scores on habit of smoking compared to their initial scores before they enrolled to the program. Overall, it could be suggested that people who try to quit smoking should be encouraged to be more physically active. In conclusion, according to the results of this study, physical activity promotion in combination with psychological support to a smoking cessation program can have positive results on the participants effort to quit.
