Ο κολικός των ιπποειδών αποτελεί ένα από τα συνηθέστερα αίτια θανάτου του είδους αυτού των ζώων, ενώ παράλληλα, η διάγνωση και πρόληψη της παθολογικής αυτής κατάστασης παρουσιάζει δυσκολίες. Η ταχεία εξέλιξη αλλά και βαρύτητα ορισμένων περιστατικών κολικού δημιουργεί επιπλέον προβλήματα στην θεραπευτική αντιμετώπιση τους. Ιδιαίτερο ρόλο στην θεραπευτική προσέγγιση των κολικών παίζουν τα διάφορα είδη προκινητικών φαρμάκων. Σκοπός της πειραματικής αυτής εργασίας είναι, να διερευνήσει την πιθανή προκινητική δράση της ωκυτοκίνης στο γαστρεντερικό σύστημα των ιπποειδών καθώς και το μηχανισμό δράσης της. Μελετήθηκαν 30 ενήλικοι καθαρόαιμοι ίπποι τους οποίους χωρίσαμε σε δύο υποομάδες. Αρχικά στα ζώα και των δύο υποομάδων χορηγήθηκαν 200 σφαιρίδια βαρίου δια μέσω ρινοοισοφαγικού καθετήρα και κατά την διάρκεια των 3 επόμενων ημερών εκτιμήθηκε η κινητικότητα του εντέρου των ιπποειδών καθώς και ο αριθμός αφοδεύσεων ανά ημέρα, το βάρος των κοπράνων ανά αφόδευση, η ταχύτητα προώθησης του εντερικού περιεχομένου και η υγρασία των κοπράνων. Στη συνέχεια, και μετά από διακοπή 2 ημερών, στα ζώα των δύο υποομάδων χορηγήθηκε ενδοφλεβίως διαφορετική δόση ωκυτοκίνης και εκ νέου 200 σφαιρίδια βαρίου. Καταμέτρηση όλων των παραπάνω παραγόντων οδήγησε στην μεταξύ τους σύγκριση. Ακόμη μελετήθηκε η πιθανή συσχέτιση της ωκυτοκίνης με την ενδογενή έκκριση χολοκυστοκινίνης. Για το σκοπό αυτό τα ζώα χωρίστηκαν και πάλι σε δύο υποομάδες. Αιμοληψία πραγματοποιήθηκε από όλα τα ζώα και κατόπιν στα ζώα της πρώτης υποομάδας χορηγήθηκε υψηλοπρωτεϊνικό γεύμα, ενώ σε αυτά της δευτερης υποομάδας ωκυτοκίνη ενδοφλεβίως. Η αιμοληψία επαναλήφθηκε σε όλα τα ζώα 30min/60min/120min μετά τη χορήγηση του γεύματος ή της ωκυτοκίνης. Τέλος πραγματοποιήσαμε νεκροτομές με σκοπό την εύρεση υποδοχέων ωκυτοκίνης κατά μηκούς του γαστρεντερικού σωλήνα των ιπποειδών. Με βάση τα αποτελέσματά μας και τη στατιστική ανάλυση αυτών, η κινητικότητα του εντέρου παρουσιάζει αύξηση της έντασής της μετά τη χορήγηση ωκυτοκίνης και με τις δύο διαφορετικές δόσεις. Η αύξηση της έντασης της κινητικότητας του εντέρου συνοδεύεται και από αύξηση του αριθμού αναπνοών και καρδιακών παλμών. Η χορήγηση της ωκυτοκίνης οδήγησε , επίσης, σε αύξηση του αριθμού των αφοδέυσεων, του βάρους των κοπράνων, της ταχύτητας προώθησης του εντερικού περιεχομένου, ενώ δεν επηρέασε την υγρασία των κοπράνων. Ορισμένες παρενέργειες εμφανίστηκαν με την χορήγηση της υψηλότερης δόσης ωκυτοκίνης (αύξηση των καρδιακών παλμών και αναπνοών πάνω από τα φυσιολογικά όρια και εμφάνιση συμπτωμάτων κοιλιακού άλγους σε ποσοστό 20% των ζώων). Η ενδογενής παραγωγή χολοκυστοκινίνης δεν επηρεάστηκε ούτε από τη χορήγηση υψηλοπρωτεϊνικού γεύματος, ούτε από την ενδοφλέβια χορήγηση ωκυτοκίνης. Τέλος, υποδοχείς της ωκυτοκίνης βρέθηκαν καθόλο το μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα των ιπποειδών. Συμπερασματικά, η ενδοφλέβια χορήγηση ωκυτοκίνης εμφανίζει προκινητική δράση στο έντερο υγιών ίππων , γεγονός που μπορει να οφείλεται στην σύνδεσή της με τους υποδοχείς της κατά μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα.
Equine colic is one of the most common causes of fatality of these animals. At the same time the diagnosis and prevention of this pathological condition can be challenging. The rapid development and severity of some cases creates additional problems to the treatment. Prokinetic drugs play an important role to the treatment of colics. The purpose of this experimental study is to investigate the potential prokinetic effect of oxytocin on the equine gastrointestinal system and its action of mechanism. We have studied 30 adult warmbloods, which we have devided in two subgroups. In the beginning all animals received 200 barium shperes through a nasogastric tube and during the next 3 days the mobility of the intestine was estimated as well as the number of defacations pro day, the weight of the feces, the speed of promotion of the intestinal contents and the humidity of the feces. Subsequently , and after a 2 days break, the animals of both subgroups received intravenous oxytocin and again 200 barium spheres. Measurment of all the above parameters leaded to their comparison. We have also studied the potential correlation of oxytocin and endogenous cholocystokinin. For this purpose the animals were again divided in two subgroups. Blood was taken from all animals and then the animals of the first subgroup received a high protein meal, when , those of the second subgroup received intravenous oxytocin. Blood was again taken at 30min/60min/120min after granting the meal or the oxytocin. Finally we have performed autopsies of equines in order to find oxytocin receptors through their gastrointestinal tract. According to our results and their statistical essesment, the intestinal mobility is increased with the oxytocin administration , with both different dosage. This increase of mobility is accompanied by increase of breathing and heart rate. The oxytocin administration leaded also to the increase of the number of defacations, of the weight of feces , as well as increase of the speed of promotion of the intestinal content, but played no role in the humidity of the feces. Some sideffects could be seen with the higher dose of oxytocin (increase of the heart rate and breathing higher than the normal range and signs of abdominal pain in 20% of the animals). The production of endogenous cholocystokinin was not influenced neither by the high protein meal or the intravenous administration of the oxytocin. Also , receptors of oxytocin were found throughout the whole gastrointestinal tract of the animals. In conclusion , the intravenous administration of oxytocin has a prokinetic effect on the intestine of healthy equines, a fact that can be related with the connection of oxytocin with its receptors through the gastrointestinal tract.
