This thesis discusses the multifaceted status of the photograph, as a contribution to understanding the mechanics of the production of meaning within the photograph. In order to get a better view of how photographs function, I both revisit discourses that have dealt with medium specificity issues and use my own practice, designing an apprehension model which can assist in the achievement of a more rigorous conception of the photograph.An integrative literature review, based on Photography discourses and debates shaped by both theorists and practitioners, provides the tools needed for defining the medium’s unique and shared properties. Ontological synecdoches of the photograph, issues of representation, time, automatism, agency, the twofold nature –trace and picture- as well as depiction theories of the medium are put into scrutiny towards formulating an apprehension scheme. This body of knowledge, along with my visual practice’s research outcomes, informs the construction of an appropriate model for understanding the medium’s effect. In specific, this study designs and applies a synthesized model of thought which considers photographs as a fixed unity of interdependent links in the chain called ‘act of photography’. This model is based on the parameters that contribute towards a photograph’s apprehension –Operator, Apparatus, Scenery, Photograph, Viewer (OASPV).A thorough illustration of the application of this model onto a specific photograph is provided, showing how a verbal articulation of apprehending a photograph can take place in order for bad or poor readings to be avoided.An explanation of the working strategy I applied throughout my creative practice along with a discussion upon the images chosen for the portfolio accompanying this thesis, is offered. In specific, it is shown how the apprehension scheme is reflected in my practice, along with a contextualisation of my photographs -placing emphasis in notions such as the ordinary, ineffable, serendipity, trace and picture as well as similarities to the work of other practitioners.This thesis discusses the elements that formulate the encrypted information inscribed on the surface of photographs, namely it unfolds their layers throughout creating, perceiving and conceiving them.
H διατριβή αυτή συζητά την πολυποίκιλη υπόσταση μιας φωτογραφίας, ως συνεισφορά στην κατανόηση του μηχανισμού παραγωγής νοήματος μέσα σε αυτή. Προς αποσαφήνηση του πως οι φωτογραφίες λειτουργούν, επισκέπτομαι θεωρήσεις γύρω απο θέματα ιδιαιτερότητας του μέσου και συνάμα χρησιμοποιώ τη δική μου πρακτική, σχεδιάζοντας έτσι ένα μοντέλο συναντίληψης ικανό να βοηθήσει στην επίτευξη μιας πιο ενδελεχούς σύλληψης μιας φωτογραφίας.Μια ανασκόπηση, τύπου ενσωμάτωσης, των όσων έχουν λεχθεί στο πεδίο της Φωτογραφίας απο θεωρητικούς και εξασκούντες του μέσου, παρέχει τα εργαλεία που χρειάζονται για να οριστούν οι μοναδικές μα και οι κοινές ποιότητες της φωτογραφίας. Οντολογικές συνεκδοχές της φωτογραφίας, θέματα αναπαράστασης, χρόνου, αυτοματισμού, μεσολάβησης, η διττή φύση της –ίχνος και εικόνα- καθώς και θεωρίες απεικόνισης του μέσου τίθενται υπό εξονυχιστικό έλεγχο προς διαμόρφωση ενός σχήματος συναντίληψης. Αυτό το κομμάτι γνώσης, μαζί με την έκβαση της οπτικώς δομούμενης έρευνάς μου (μέσω της πρακτικής) πληροφορεί την κατασκευή ενός κατάλληλου μοντέλου για την κατανόηση του οπτικού ερεθίσματος που προσφέρει μια φωτογραφία. Συγκεκριμένα, αυτή η μελέτη σχεδιάζει και εφαρμόζει ένα συνδιαστικό μοντέλο σκέψης το οποίο θεωρεί τις φωτογραφίες ως μια συμπαγής ενότητα αποτελούμενη απο αλληλοεξαρτόμενους συνδέσμους στην αλυσίδα που καλείται ‘ενέργεια της Φωτογραφίας’. Αυτό το μοντέλο στηρίζεται στις παραμέτρους που συνεισφέρουν στην συναντίληψη μιας φωτοηραφίας – Χειριστής, Συσκευή, Σκηνικό, Φωτογραφία, Θέαση (ΧΣΣΦΘ). Μια σχολαστική παράθεση παραδείγματος της εφαρμογής του μοντέλου αυτού σε μια συγκεκριμένη φωτογραφία παρέχεται, δείχνοντας πως η λεκτική άρθρωση της συναντίληψης μιας φωτογραφίας μπορεί να συμβεί με τρόπο που να αποφευχθούν ελλειπείς ή κακές αναγνώσεις της.Προσφέρεται επίσης μια εξήγηση της στρατηγικής εργασίας που εφαρμόσθηκε κατά την διεξαγωγή της πρακτικής μου, μαζί με μια συζήτηση σχετικά με της επιλεγμένες εικόνες της φωτογραφοθήκης που συνοδεύει αυτή τη διατριβή. Συγκεκριμένα, δείχνεται το με ποιόν τρόπο το σχήμα συναντίληψης αντανακλάται στην πρακτική μου, μαζί με μια θεωρητική πλαισιοποίηση των φωτογραφιών μου –δίνοντας έμφαση σε έννοιες όπως το σύνηθες, το ανείπωτο, η έυνοια στο τυχαίο, το ίχνος και η εικόνα, καθώς επίσης και σε ομοιότητες με το φωτογαρφικό έργο άλλων εξασκούντων το μέσο.Αυτή η διατριβή συζητά τα στοιχεία που σχηματίζουν την κρυπτογραφημένη πληροφορία η οποία έχει εγχαραχθεί στην επιφάνεια μιας φωτογραφίας – με άλλα λόγια ξεδιπλώνει τη διαστρωμάτωσή της κατά την δημιουργία, αντίληψη και σύλληψη της.
