THE RESEARCH SUBJECT OF THIS THESIS IS THE PHILOSOPHICAL AND THEATROLOGICAL TREATMENT OF DRAMATIC DISCOURSE, AND ITS MAIN OBJECTIVE IS THE STUDY, DESCRIPTION AND ANALYSIS OF THE SYMBOLISATION PROCESSES INHERENT IN THEATRICAL TEXT, NAMELY OF THE MANNER IN WHICH THE STRUCTURAL ELEMENTS OF THEATRICAL TEXT ALSO CONSTITUTE, AT THE SAME TIME, SYMBOLIC SOURCES WHICH PERMANENTLY MAINTAIN THE TEXT IN A STATE OF "PENDINGNESS" AND POTENTIALITY. A COMBINATION OF THE SEMIOLOGICAL AND THE PHENOMENOLOGICAL METHOD HAS BEEN ADOPTED FOR THE ACHIEVEMENT OF THEOBJECTIVE MENTIONED ABOVE. THE RELATIONS ASSOCIATING SIGNS AND SYMBOLS HAVE BEEN EXAMINED AND THE MAIN DIFFERENCES BETWEEN THE FORMER AND THE LATTER HAVE BEEN LOCATED. RESEARCH HAS PROCEEDED BY STUDYING THE RELATIONSHIP BETWEEN NARRATIVE AND DRAMATIC DISCOURSE, AS WELL AS THE SYMBOLIC DIMENSIONS OF STRUCTURAL ELEMENTS OF THEATRICAL TEXT, LIKE THE SPEECH ACTS, THE REFERENCE, THE PROLOGUEAND THE EPILOGUE, THE ASIDES, THE MONOLOGUE, THE TECHNIQUE OF PLAY WITHIN A PLAY, THE DRAMATIS PERSONAE, SPACE, TIME ETC. AS ONE OF THE RESULTS OF THE THESIS A NEW TREATMENT OF DRAMATIC WRITING (AND, BY EXTENTION, OF THE THEATRICAL PHENOMENON) CAN BE MENTIONED, ACCORDING TO WHICH THEATRICAL TEXT IS GOVERNED BYA DENSE SYMBOLICITY ACCOUNTING FOR ITS EVERLASTING VALUE.
ΠΕΔΙΟ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΛΕΤΗ, Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΜΕΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΤΑ ΔΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΧΑΡΗ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΕΛΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΑΥΤΟΥ ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ. ΕΞΕΤΑΣΘΗΚΑΝ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΙΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΕ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΟΜΙΚΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΟΜΙΛΙΑΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, Η ΑΝΑΦΟΡΑ, Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ, ΤΑ ΚΑΤ'ΙΔΙΑΝ ΜΕΡΗ ΤΟΥΛΟΓΟΥ, Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ, Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΕΝ ΘΕΑΤΡΩ, ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, Ο ΧΩΡΟΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ Κ.Α. ΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙ ΜΙΑΝΕΑ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ (ΚΑΙ, ΚΑΤ'ΕΠΕΚΤΑΣΗ, ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ), ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ, ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΥΚΝΗ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΞΙΑ.
