Aim: The preservation of bone volume immediately after tooth removal might be necessary to optimize the success of implant placement in terms of aesthetics and function.The objectives of this 3-months randomized, controlled, clinical study were:1) to compare the bone dimensional changes following tooth extraction alone versus extraction plus ridge preservation using allograft or xenograft and a collagen membrane; and2) to analyze and compare histologic and histomorphometric aspects of the extraction-alone sites to the grafted sites.Material - Methods: 24 adult patients (19 male, 5 female, aged 21-56 years, mean 36.3 years) requiring an extraction and delayed implant placement were randomly selected to receive either extraction alone (EXT, control group, 8 cases) or ridge preservation (RP) using: demineralised freeze-dried bone allograft (DFDBA, 8 cases) or deproteinized bovine bone mineral (DBBM, 8 cases) and a collagen membrane.12 extraction sites (50%) were located in the maxilla and 12 (50%) in the mandible. 11 sites (45.8%) were located in anterior areas and 13 (54.2%) in posterior regions.After a healing period of 3 months, bone cores biopsies were collected, by a trephine bur, at IP. The bone biopsies were fixed in 10% buffered formalin, decalcified, and embedded in paraffin. Five-micron thick sections, stained with hematoxylin-eosin and Masson’s trichrome, were used.A total of 24 biopsies were processed for histomorphometric evaluation of the mean percentage of bone, residual graft and connective tissue by area.Results: Histologic evaluation: The biopsies harvested from the grafted sites revealed formation and remodelling of trabecular bone, which was highly mineralized and well structured. Particles of the grafted material could be identified in all samples. New bone formation and connective tissues (CT) on and around DFDBA and DBBM particles was widespread. No inflammation or fibrous encapsulation was observed. The bone formed in the control sites was also well structured with a minor percentage of mineralized bone. The amount of connective tissue was lower in the extraction-alone group than in the ridge-preservation group.Histomorphometric measurements: The histomorphometric analysis revealed more bone in the EXT group, 70.1% versus 68.2% in the RP group (p>0.05). The RP group included both vital bone (58.9%) and non-vital (9.3%) graft fragments. In detail, analysis of the samples showed an average of: a) DFDBA group: 58.7% vital bone (VB), 5.9% residual graft particles (RGP), and 35.4% CT, b) DBBM group: 59.1% VB, 12.6% RGP, and 28.3% CT, c) Control group: 70.1% VB and 29.9% CT. No statistically significant differences were observed regarding gender and patients age (p>0.05).Conclusions: Ridge preservation using DFDBA or DBBM and a collagen membrane improved ridge height and width dimensions when compared to extraction alone. The quantity of bone observed on histologic analysis was slightly lower in preservation sites, although these sites included both vital and non-vital bone. Overall, no serious complication was seen during the healing period. In most patients marginal mucosa and bone levels remained stable following restoration. Implant success and survival rates were 100%.
Σκοπός: Η εκτίμηση των αποτελεσμάτων των μεθόδων κατευθυνόμενης οστικής ανάπλασης (ΚΟΑ) με τη χρήση αλλομοσχεύματος ή ξενομοσχεύματος και απορροφήσιμης μεμβράνης κολλαγόνου, σε μετεξακτικά φατνία, με βάση ιστολογικά και ιστομορφομετρικά κριτήρια.Υλικό μελέτης – Μέθοδος: 24 ενήλικοι ασθενείς (19 άνδρες και 5 γυναίκες) με μέση ηλικία 36,3 έτη, που χρειαζόντουσαν εξαγωγή δοντιού και απώτερη τοποθέτηση εμφυτεύματος, επελέγησαν τυχαία να υποβληθούν σε: α) μόνο εξαγωγή (ομάδα ελέγχου, ΟΕ, 8 περιπτώσεις), ή β) εξαγωγή και ΚΟΑ με τη χρήση αλλομοσχεύματος (ΑΜ, 8 περιπτώσεις) ή ξενομοσχεύματος (ΞΜ, 8 περιπτώσεις), και απορροφήσιμης μεμβράνης κολλαγόνου.12 (50%) περιπτώσεις εντοπίζονταν στην άνω γνάθο και 12 (50%) στην κάτω γνάθο. 8 (33,3%) περιπτώσεις εντοπίζονταν σε πρόσθιες περιοχές των γνάθων, 7 (29,2%) σε περιοχές προγομφίων και 9 (37,5%) σε οπίσθιες περιοχές.Μετά από περίοδο επούλωσης 3 μηνών, κατά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, συλλέχθηκαν οστικές βιοψίες από τις περιοχές ΚΟΑ και την ΟΕ.Αποτελέσματα: Επαρκή οστική μάζα διαπιστώθηκε κλινικά σε όλες τις περιπτώσεις.Από την ιστολογική ανάλυση στις περιοχές ΚΟΑ και ελέγχου διαπιστώθηκε ύπαρξη οστού με επαρκή δομικά χαρακτηριστικά.Η ιστομορφομετρική ανάλυση έδειξε το σχηματισμό μεγαλύτερης ποσότητας οστίτη ιστού στην ΟΕ (Median:70,9%, IQR:66,3-76,4%) σε σχέση με τις ομάδες ΑΜ (Median:60,1%, IQR:49,6-64,4%) και ΞΜ (Median:67%, IQR:38,9-74,4%) (p=0,116).Μεγαλύτερη ποσότητα συνδετικού ιστού παρατηρήθηκε στην ομάδα ΑΜ (Median:35,6%, IQR:31,2-43,1%) σε σχέση με τις ΟΕ (Median:29,2%, IQR:23,7-33,7%) και ΞΜ (Median:28,8%, IQR:18,7-38,7%) (p=0,194).Στην ομάδα ΞΜ παρατηρήθηκε ποσοστό υπολειπόμενου μοσχεύματος (Median:) 11,7% (IQR:4-20,5%), έναντι (Median:) 4,7% (IQR:3,5-8,1%) στην ομάδα ΑΜ (p=0,141).Σχηματισμός περισσότερου οστίτη ιστού μετρήθηκε στην κάτω γνάθο (Median:66,6%, IQR:56,6-71,1%) σε σχέση με την άνω γνάθο (Median:66,1%, IQR:44,5-76,4%) (p=0,931), και στις περιοχές προγομφίων (Median:67,9%, IQR:39,2-78,4%) έναντι των προσθίων (Median:67,6%, IQR:52,1-73,9%) και οπισθίων (Median:60,3%, IQR:53,6-68,9%) περιοχών (p=0,536).Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στον οστικό όγκο σε σχέση με το φύλο (p=0,644) και την ηλικία των ασθενών (p=0,557).Συμπεράσματα: Η εφαρμογή μεθόδων ΚΟΑ σε μετεξακτικά φατνία με τη χρήση αλλομοσχεύματος ή ξενομοσχεύματος οδηγεί, σε κλινικό επίπεδο, στη δημιουργία επαρκούς οστικής μάζας.Ωστόσο, σε ιστομορφομετρικό επίπεδο δεν διαπιστώνεται υπεροχή, έναντι των περιοχών με φυσιολογική οστική επούλωση.Επίσης, δεν παρατηρούνται σημαντικές διαφορές στον οστικό όγκο σε σχέση με την περιοχή ή τη γνάθο επέμβασης, το φύλο και την ηλικία των ασθενών.
