THIS DISSERTATION EXAMINES CRITICALLY R. G. COLLINGWOOD'S THEORY OF EXPRESSION WHICH IS EXPOUNDED IN HIS WORK "THE PRINCIPLES OF ART". THEREFORE, THIS DISSERTATION, CARRIES FORWARD A CRITICAL DISCUSSION OF COLLINGWOOD'S VIEWS, REGARDING EXPRESSION, AS THESE VIEWS HAVE BEEN EXPOUNDED IN THE ABOVE MENTIONED WORK. REFERENCE TO OTHER COLLINGWOOD'S WORKS IS MADE ONLY TO THE EXTENT THAT THESE REFERENCES CAN ILLUMINATE THE MAIN SUBJECT OF THE DISSERTATION, THAT IS THE CONCEPT OF EXPRESSION. THIS CRITICAL EXAMINATION OF HIS THEORY OF EXPRESSION IS DIVIDED INTO THREE PARTS. IN THE FIRST PART IS EXPOUNDED COLLINGWOOD'S THEORY OF EXPERIENCE. IN THE SECOND PART IS EXPOUNDED THE PHENOMENOLOGY OF EXPRESSION;THAT IS WHAT IS EXAMINED IS WHAT PRECEDES, WHAT HAPPENS DURING AND WHAT FOLLOWS EXPRESSION. IN THE THIRD PART FINALLY, EXPRESSION IS EXAMINED IN CONNECTIONWITH DESCRIPTION AND IN CONNECTION WITH INDIVIDUALIZATION. THE CONCLUSION OF THE DISSERTATION IS THAT EXPRESSION IS GENUINE, TRUE AND CONSEQUENTLY VALUABLE, WHEN VARIOUS CRITERIA AND PRESSUPOSITIONS ARE FULFILLED. THESE NAMELY ARE: THE SINCERITY OF THE ARTIST, HIS BELIEF IN THE SUBJECT WHICH HE IS HANDLING, HIS INESCAPABLE NEED TO EXPRESS HIMSELF, HIS TECHNICAL SUFFICIENCY AND DEXTERITY AND FINALLY THE OVERALL ATMOSPHERE OF THE SOCIETY INTO WHICH HE IS CREATING.
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΙΒΗ, ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΚΡΙΤΙΚΑ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ Ρ. ΤΖ. ΚΟΛΛΙΝΓΚΓΟΥΝΤ (R.G. COLLINGWOOD) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΙ. Η ΘΕΩΡΙΑ ΑΥΤΗ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ "ΟΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ". ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΙΒΗ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΙ ΑΠΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΛΙΝΓΚΓΟΥΝΤ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΡΓΟ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΚΟΛΛΙΝΓΚΓΟΥΝΤ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΩΤΙΣΟΥΝ ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΕΩΣ. ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΙ ΔΙΑΡΘΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ. ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΛΙΝΓΚΓΟΥΝΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΕΩΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΤΙ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΕΤΑΙ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΕΩΣ. ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΕΛΟΣ, ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ Η ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΣΕΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΕΧΕΙ ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΑΞΙΑ, ΟΤΑΝ ΠΛΗΡΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ Η ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ. ΑΥΤΕΣ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ: Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ, Η ΠΙΣΤΙΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΜΑ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ, Η ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΘΕΙ, Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΣ ΚΑΙ Η "ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ" ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΟΣ ΖΕΙ.
