Η εργασία χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος πραγματεύεται την προστασία των παιδιών στρατιωτών ενάντια στη στρατολόγηση και συμμετοχή τους στις εχθροπραξίες, ενώ το δεύτερο μέρος ενσκήπτει στην προστασία αυτών στην περίπτωση που αυτά βρεθούν αντιμέτωπα με το νόμο, ως κρατούμενοι, κατηγορούμενοι ή κατάδικοι για εγκλήματα που διέπραξαν κατά τη διάρκεια της σύρραξης, ενόσω υπηρετούσαν στις ένοπλες δυνάμεις ή ομάδες που τα στρατολόγησαν (π.χ., εγκλήματα πολέμου).
Η έρευνα και ανάλυση περιορίζεται σε πράξεις του διεθνούς δικαίου (συγκεκριμένα, στους κλάδους του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, του διεθνούς δικαίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου, του διεθνούς εργατικού δικαίου και του διεθνούς ποινικού δικαίου, οι οποίοι εμφανίζουν διατάξεις που αφορούν τα παιδιά στρατιώτες), δεσμευτικές και μη (με ιδιαίτερη έμφαση στις δεσμευτικές συμβάσεις και πρωτόκολλα και δευτερευόντως στα όποια διακηρυκτικά κείμενα), καθώς και στα διάφορα κανονιστικά και θεσμικά όργανα που έχουν εκδοθεί και δημιουργηθεί από τους διεθνείς οργανισμούς (τόσο παγκόσμιους όσο και περιφερειακούς) για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Στο τέλος κάθε μέρους γίνεται μια πολύ συνοπτική αναφορά στα διάφορα μη δεσμευτικά κείμενα που έχουν υιοθετηθεί από τη διεθνή κοινότητα εκτός θεσμικού ή νομοθετικού πλαισίου.
Επιχειρείται μια ιστορική ανασκόπηση τόσο του φαινομένου των παιδιών στρατιωτών ως τέτοιου, όσο και της εξέλιξης των κλάδων του διεθνούς δικαίου αλλά και των κανονιστικών και θεσμικών οργάνων των διεθνών οργανισμών αναφορικά με την προστασία των πρώτων. Παράλληλα, επιχειρούνται κάποιες συγκριτικές νύξεις μεταξύ των διαφόρων κειμένων αλλά και κλάδων του διεθνούς δικαίου, καθώς και των κανονιστικών και θεσμικών οργάνων των διεθνών οργανισμών. Σκοπός της ιστορικής διάστασης της προσέγγισης είναι, κατά πρώτον, να σκιαγραφηθεί το έδαφος που έχει ήδη διανύσει η διεθνής κοινότητα όσον αφορά την προστασία των παιδιών στρατιωτών και, κατά δεύτερον, να οριοθετηθεί το έδαφος που υπολείπεται ακόμη να διανυθεί ώστε η προστασία αυτών να καταστεί όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη, με απώτατο όριο την, ει δυνατόν, οριστική εξάλειψη του φαινομένου. Το συγκριτικό κομμάτι, από τη μεριά του, αποσκοπεί στην κατάδειξη διαφόρων υπαρκτών μέσων που, μεταλαμπαδευόμενα από τον ένα κλάδο στον άλλο και χρησιμοποιούμενα για την καταπολέμηση του φαινομένου των παιδιών στρατιωτών, θα μπορούσαν ενδεχόμενα να οδηγήσουν στην επίτευξη του ανωτέρω διατυπωθέντος στόχου.
Ορισμένα κεφάλαια της εργασίας συμπληρώνονται από ένα παράρτημα που πραγματεύεται γενικότερα ζητήματα εννοιών και αρχών του διεθνούς δικαίου, η ερμηνεία των οποίων θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στην προστασία των παιδιών στρατιωτών από τα υπάρχοντα όργανα και θεσμούς. Οι παρεκβάσεις αυτές, μολονότι δευτερεύουσας σημασίας και μη συμπεριλαμβανόμενες στο κύριο σώμα της εργασίας, αποσκοπούν στο να θίξουν, έστω και σπερματικά, τη συστημική διάσταση του διεθνούς δικαίου και τις επιπτώσεις των γενικότερων αρχών και διακρίσεων του εν λόγω συστήματος στην ερμηνεία των διαφόρων πράξεων και διατάξεων που προστατεύουν τα παιδιά στρατιώτες.
Διπλωματική εργασία--Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2011.
