Διπλωματική εργασία--Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2016.
Η υπόψη εργασία αποτελείται από έξι κεφάλαια. Έχει ως σκοπό να καταδείξει τη ρωσική υψηλή στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο κατά την τελευταία περίοδο, ήτοι την τρίτη περίοδο θητείας του Βλαντιμίρ Πούτιν στον προεδρικό θώκο της Ρωσίας, επιδιώκοντας μια ενδελεχή προσέγγιση με εργαλεία ανάλυσης των Διεθνών Σχέσεων.
Στο πρώτο κεφάλαιο πραγματοποιείται η θεωρητική ανάλυση, πάνω στην οποία θα βασιστεί η παρούσα εργασία με την πλήρη παρουσίαση της θεωρίας. Επιπλέον αναλύονται κομβικές έννοιες, οι οποίες και θα συντελέσουν στην πλήρη κατανόηση της εργασίας, αφού θα αποτελέσουν τη βάση για τη θεωρητική θεμελίωση αυτής. Παράλληλα, λαμβάνουν χώρα και οι αναγκαίες μεθοδολογικές παρατηρήσεις, με την εξήγηση του αδιάκοπου αγώνα των κρατών για ισχύ. Τέλος, θα γίνει και η παρουσίαση των βασικών στρατηγικών επιλογών των κρατών.
Στο δεύτερο κεφάλαιο πραγματοποιείται η καταγραφή του περιβάλλοντος της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο είναι εξαιρετικά ασταθές, λόγω των αλλαγών που συμβαίνουν στις χώρες τις Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής κύρια από την εξέλιξη του φαινομένου της «Αραβικης Άνοιξης» και της παρατεταμένης συριακής κρίσης, καθώς και των εξελίξεων στον ενεργειακό τομέα της περιοχής και επηρεάζουν σημαντικά όλες τις χώρες που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, αφού παρουσιάζεται η γεωγραφία της περιοχής αναλύεται η στρατηγική σημασία αυτής, η οποία έχει να κάνει κύρια με τον ενεργειακό έλεγχο, ο οποίος και αναπτύσσεται ξεχωριστά. Ακολούθως, γίνεται μνεία στους παράγοντες που επηρεάζουν ιδιαίτερα τις εξελίξεις στην περιοχή, όπως είναι το φαινόμενο της «Αραβικής Άνοιξης», καθώς και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και των λοιπών Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή με τα διαφαινόμενα συμφέροντά τους.
Στο τρίτο κεφάλαιο πραγματοποιείται η παρουσίαση της υψηλής στρατηγικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αρχικά, γίνεται η ανάλυση της έννοιας της υψηλής στρατηγικής. Ακολούθως, παρατίθεται η ρωσική υψηλή στρατηγική τόσο αμέσως μετά την κατάρρευση της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, όσο και κατά την περίοδο Πούτιν, αναφέροντας παράλληλα στοιχεία για το ποιος ήταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν έως ότου ανέλθει στον προεδρικό θώκο της Ρωσίας. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η ρωσική στρατιωτική στρατηγική, καθώς και η ρωσική ήπια ισχύς με την ανάλυση της ρωσικής οικονομίας και της ρωσικής διπλωματίας. Τέλος, γίνεται αναφορά στην εσωτερική και διεθνή νομιμοποίηση της Ρωσίας.
Στο τέταρτο κεφάλαιο πραγματοποιείται η καταγραφή των σχέσεων που δημιουργούνται στην περιοχή ανάμεσα στη Ρωσία και τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, δεδομένου του ρευστού μεσογειακού περιβάλλοντος, ήτοι τις ρωσικές σχέσεις με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Τουρκία, την Συρία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Λιβύη.
Στο πέμπτο κεφάλαιο πραγματοποιείται η καταγραφή της ρωσικής υψηλής στρατηγικής στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αρχικά, παρουσιάζεται η ευρύτερη ρωσική στρατηγική, το σκηνικό της Ανατολικής Μεσογείου και τέλος η στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο. Καταληκτικά, παρουσιάζονται και οι προοπτικές - εκτιμήσεις για τα δυνατά αποτελέσματά της στο προσεχές εγγύς και απώτερο μέλλον.
Στο έκτο κεφάλαιο πραγματοποιείται η καταγραφή των συμπερασμάτων της όλης μελέτης που έχει παρατεθεί. Αρχικά, παρουσιάζεται πώς διαγράφεται πλέον το διεθνές περιβάλλον. Ακολούθως παρατίθεται η εικόνα του Ρώσου προέδρου, ενώ στη συνέχεια αναπτύσσεται πλήρως η έννοια της ευρασιατικής ένωσης, ως ευρύτερης ρωσικής υψηλής στρατηγικής, όπως αυτή προέκυψε από την όλη εργασία. Έπειτα, παρουσιάζεται η διαμορφούμενη εικόνα της Ανατολικής Μεσογείου, μετά την ολοκλήρωση της όλης ανάλυσης.
Τέλος, ως κατακλείδα αντί επιλόγου παρουσιάζεται η σημαντική θεωρία του Mackinder περί "αξονικού κράτους", η οποία ερμηνεύει και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την επικέντρωση του Κρεμλίνου στον γεωραφικό χώρο της Ευρασίας, δίνοντας τροφή για γόνιμη σκέψη στον αναγνώστη.
