Περιλαμβάνει βιβλιογραφικές αναφορές (σ. 81-82)
12/2018
This thesis contains four papers. The first three are dealing with the design and effects of Leniency Programs (LPs), while the fourth discusses cartel enforcement in two-sided platforms, focusing on the specific but important case of media markets.
In the first paper the demand is stochastic and firms are unable to perfectly observe their rival’s choices. It is shown that a LP restricted to only firms that report a cartel not yet under investigation may undermine cartel stability, but does not affect the duration of price wars. Post-investigation leniency may have ambiguous effects on both, cartel stability and the duration of competitive periods.
The second paper relaxes an important and widely used assumption in the leniency-related literature, namely that every single firm possesses perfect evidence. Assuming that the conviction-probability is increasing in the number of reporting firms, we show first that efficient cartel deterrence requires incentives for all firms to report. Under a regime that secures a marker for the first in line applicant, eligibility for leniency should be extended to at least a second informant. We show that the introduction of the marker system has an ambiguous impact on cartel deterrence. In relation to the manner that the marker is secured and the cartel-related evidence is allocated, we derive the conditions under which allowing the first applicant to secure a marker enhances cartel deterrence.
The third paper investigates the impact of leniency programs on cartelists’ decision to allocate the incriminating evidence. Firms are allowed to possess either exclusive or common pieces of cartel-related evidence. The cartel organization is able to allocate the incriminating evidence in an attempt to enhance the sustainability of the illicit agreement. It is shown that unless the conviction of an investigated cartel is unlikely, when the AA optimally anticipates the cartel’s ability to allocate the evidence, only partial information is obtained.
The forth paper underlines the impact of indirect network externalities on the effectiveness of antitrust enforcement to deter collusion between advertising-selling platforms. Since two-sided collusion is less likely to be sustained as consumers (e.g. readers/viewers) become more ad-avoiders while the opposite is true for one-sided collusion, firms may be induced to semi-collude (collude only on advertising) instead of colluding on both sides. When firms semi-collude and consumers are ad-neutral, the imposition of fines based on the illegal gain of the colluding side enhances cartel deterrence compared to fines based on the total illegal profits.
Διατριβή (Διδακτορική)--Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2018.
Η βιβλιοθήκη διαθέτει αντίτυπο της διατριβής σε έντυπη μορφή.
Η παρούσα διατριβή αποτελείται από τέσσερις εργασίες.
Η πρώτη εξετάζει την αποτελεσματικότητα της πολιτικής κατά των συμπράξεων (καρτέλ) όταν η ζήτηση είναι αβέβαιη και οι επιχειρήσεις δε μπορούν να παρατηρήσουν τις επιλογές των ανταγωνιστών τους. Δείχνουμε ότι ένα Πρόγραμμα Επιείκειας (ΠΕ) που περιορίζεται πριν την έναρξη έρευνας από την Αρχή Προστασίας του Ανταγωνισμού (ΑΠΑ) δεν επηρεάζει τη διάρκεια των ανταγωνιστικών περιόδων. Ένα ΠΕ που δίνει τη δυνατότητα σε μια επιχείρηση να επωφεληθεί μετά την έναρξη ελέγχου από την ΑΠΑ έχει διφορούμενα αποτελέσματα στην αποτρεπτική ικανότητα της Πολιτικής Ανταγωνισμού.
Στη δεύτερη εργασία, υποθέτοντας ότι η πιθανότητα καταδίκης μίας σύμπραξης υπό έρευνα αυξάνεται με τον αριθμό των συνεργαζόμενων (με την ΑΠΑ) επιχειρήσεων δείχνουμε αρχικά ότι η αποτελεσματική αποτροπή απαιτεί κίνητρα για κάθε επιχείρηση να συνεργαστεί (να ομολογήσει τη συμμετοχή της και να παρέχει πληροφορίες). Η εισαγωγή σειράς προτεραιότητας έχει διφορούμενα αποτελέσματα στην αποτρεπτική ικανότητα των ΠΕ.
Η τρίτη εργασία ερευνά την επίδραση των ΠΕ στο κίνητρο των επιχειρήσεων που συμμετέχουν σε σύμπραξη να κατανείμουν τα ενοχοποιητικά πειστήρια-στοιχεία μεταξύ τους. Το καρτέλ (σύμπραξη) έχει τη δυνατότητα να καθορίσει τον τρόπο κατανομής των ενοχοποιητικών στοιχείων-πληροφοριών. Εάν η πιθανότητα καταδίκης ενός καρτέλ υπό έλεγχο είναι επαρκώς υψηλή, η ΑΠΑ καταφέρνει να συλλέξει τα ενοχοποιητικά στοιχεία μόνο μερικώς.
Η τέταρτη εργασία ερευνά το κίνητρο συμμετοχής σε καρτέλ επιχειρήσεων που πωλούν σε δύο τύπους αγορών, στις αγορές διαφημιστών και καταναλωτών (αναγνώστες εντύπων, τηλεθεατές). Η ταυτόχρονή σύμπραξη στις δύο αγορές είναι πιθανότερο να είναι βιώσιμη όταν οι καταναλωτές εμφανίζουν μικρότερη αποστροφή προς τις διαφημίσεις, ενώ το αντίθετο ισχύει όταν η σύμπραξη περιορίζεται μόνο στην αγορά διαφημίσεων. Οι επιχειρήσεις είναι πιθανό να αναγκαστούν να συμπράξουν μόνο στην αγορά των διαφημίσεων ενώ ανταγωνίζονται στην άλλη. Όταν οι επιχειρήσεις συμπράττουν μόνο στην αγορά των διαφημίσεων και οι καταναλωτές είναι ουδέτεροι ως προς την ποσότητα των διαφημίσεων που περιέχει το προϊόν, τα πρόστιμα ως πολλαπλάσιο των παρανομών κερδών που προέρχονται μόνο από την αγορά των διαφημιστών ενισχύουν την αποτρεπτική δύναμη την πολιτικής κατά των συμπράξεων σε σύγκριση με τα πρόστιμα ως πολλαπλάσιο των συνολικών παράνομων κερδών.
