Οι μεταμορφώσεις του χρόνου στην Έρημο των Ταρτάρων (1940) του Dino Buzzati και στον Ωραίο Λοχαγό (1982) του Μένη Κουμανταρέα
(EL)
In sinu temporis Les avatars du temps chez Dino Buzzati (Le Désert des Tartar es / Il Deserto dei Tartan, 1940) et Ménis Koumandaréas (Le Beau Capitaine / Ο Ωραίος Λοχαγός, 1982
(FR)
Vlavianou, Antigone
H αλλόκοτη —παθολογική, σχεδόν— βίωση της απώλειας του χρόνου από τους κεντρικούς ήρωες των εν λόγω μυθιστορημάτων, οι οποίοι είναι στρατιωτικοί. Η ασύνειδη διαφυγή του χρόνου ως προσωπική εμπειρία ζωής, όπου η πανομοιότυπη επανάληψη μιας αυστηρά καθορισμένης καθημερινότητας και η παγιωμένη προσδοκία μιας δικαίωσης ή μιας ηρωικής επιβεβαίωσης σ' ένα απώτερο μέλλον, καταργούν το παρελθόν και δαπανούν το παρόν ώς τα έσχατα όρια της απώλειας της λογικής ή της ίδιας της ζωής. Η «αναζήτηση του χαμένου χρόνου» για τον Marcel Proust δεν καταλήγει, λοιπόν, εδώ —μέσα από ποικίλες α-χρονικές ενσαρκώσεις και μεταμορφώσεις— στην εύρεση ενός «ξανακερδισμένου χρόνου», αλλά στην τραγική συνείδηση ενός «απολεσθέντος χρόνου» (ταυτόσημου με την απώλεια της ζωής του Drogo) ή στην παρανοϊκή έπαρση ενός «απολυμένου χρόνου» (ταυτόσημου με την απόλυση της λογικής του «ωραίου λοχαγού»).
(EL)
