Ακολουθώντας τις καθιερωμένες μεταφορές που περιγράφουν τη μετάφρασημε ερμηνευτικούς όρους, ως τη μεταβίβαση και ανάκτηση ενός κατά ταάλλα απροσπέλαστου νοήματος, το άρθρο προτείνει να κοιτάξουμε πέρα απόαυτή τη συμβατική αυτοπαρουσίαση και να επικεντρωθούμε στην υβριδική,πλουραλιστική φύση των μεταφρασμένων κειμένων" προτείνει ακόμη να εστιάσουμετην προσοχή μας στους προκαθορισμένους αυτοαναφορικούς τρόπους μετους οποίους οι μεταφράσεις αναπαριστούν τα κείμενα-πηγές τους. Όμως, εφόσονη περιγραφή της μετάφρασης είναι επίσης μια μορφή μετάφρασης τηςμετάφρασης, πρέπει να συμφιλιωθούμε με την υβριδική φύση των δικών μαςπεριγραφών. Από αυτή την άποψη οι Μεταφραστικές Σπουδές θα μπορούσαννα διδαχθούν από το παράδειγμα της Εθνογραφίας, όπου η επίγνωση των προβλημάτωντης αναπαράστασης της ετερότητας έχει οδηγήσει σε αυτοστοχα-στικές και αυτοκριτικές πρακτικές. Εαν η μετάφραση καθεαυτή δεν είναι ποτέαθώα, το ίδιο ισχύει και για τις περί αυτήν θεωρήσεις μας. Το άρθρο βασίζεταιμερικώς στην εναρκτήρια ομιλία του συγγραφέα με τίτλο «Translation'sOther», η οποία δόθηκε το Μάρτιο του 1996.
(EL)
