In the internationalized "new economy" framework, cities try to find ways to become more compet¬itive, in their effort to secure a high position in the urban classification system. This fact necessitates the measurement of the cities' competitiveness and its determining factors. The majority of the scientific ap¬proaches attempted to measure cities' competitiveness with the use of econometric models including only traditional economic factors like per capita GDP, unemployment and industrial structure. This trend seems to change mainly in last decade, when the need to investigate other non-economic factors (quality of life, education, culture) and also the policies that cities develop in order to become attraction poles to potential target-markets (FDI, new residents, tourism) has become more intense. The purpose of the article is the
Στα πλαίσια της "Νεας Οικονομίας" και του διεθνοποιημένου περιβάλλοντος, οι πόλεις αναζητούν τρό¬πους να γίνουν ανταγωνιστικές, εξασφαλίζοντας μια υψηλή θέση ανταγωνιοτικότητας οτο σύστημα ιεράρχη¬σης των πόλεων. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται την αναγκαιότητα της μέτρησης της ανταγωνιστικότητας αυ¬τής καθώς και των παραγόντων που λαμβάνονται υπόψη στη διαμόρφωση της. Οι περισσότερες επιστημονι¬κές προσεγγίσεις προσπάθησαν να εκτιμήσουν την ανταγωνιστικότητα των πόλεων μέσα από τη χρήση οικο¬νομετρικών υποδειγμάτων, λαμβάνοντας υπόψη μόνο παραδοσιακούς οικονομικούς παράγοντες (κ.κ. ΑΕΠ, ανεργία, παραγωγική διάρθρωση κ.ά.). Η τάση αυτή όμως άρχισε να αλλάζει, κυρίως την τελευταία δεκαε¬τία, όπου παρουσιάζεται έντονα η ανάγκη της διερεύνησης και άλλων παραγόντων μη οικονομικών (ποιότη¬τα ζωής, εκπαίδευση, πολιτισμός κ.ά.) καθώς και συγκεκριμένων πολιτικών ανταγωνιστικότητας που ανα¬πτύσσουν οι πόλεις, προκειμένου να αποτελέσουν πόλους έλξης προς δυνητικές αγορές-στόχους (ξένες επενδύσεις, νέοι κάτοικοι, τουρισμός κ.ά.). Σκοπός του άρθρου είναι η παρουσίαση αυτής της μετάβασης, όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από θεωρητικές και εμπειρικές προσεγγίσεις, ειδικότερα οτο περιβάλλον των ευ¬ρωπαϊκών πόλεων. Παράλληλα αναδεικνύονται ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ζητήματα τα οποία αφορούν στην ικανότητα σχεδίασης, εφαρμογής και διαχείρισης πολιτικών ανταγωνιστικότητας, από τους δημόσιους φορείς των πόλεων, στα πλαίσια μιας συνολικότερης διαδικασίας στρατηγικού σχεδιασμού.