Τα τελευταία περίπου πέντε χρόνια έχει γίνει γνωστό στη διεθνή κτηνιατρική κοινότητα ένα νέο αίτιο διάρροιαςτης γάτας, το πρωτόζωο Tritrichomonas foetus (Τ foetus). Σε μια μελέτη η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα, η παρουσία του συγκεκριμένου παρασίτου επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά και στην Ελλάδα. Το πρωτόζωο παράσιτο T. foetus είναι κυρίως γνωστό ως το αίτιο της τριχομόνωσης των βοοειδών. Στο ζωικό αυτό είδος, το παράσιτο προσβάλλει το γεννητικό σύστημα τόσοτων αρσενικών όσο και των θηλυκών και συνδέεται με στειρότητα και άλλα αναπαραγωγικά προβλήματα. Ως αίτιο διάρροιαςτης γάτας περιγράφτηκε για πρώτη φορά το 2003 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Διάρροια οφειλόμενη σε T. foetus έχει από τότε αναφερθεί σε πολλές χώρες και πρόσφατα περιγράφτηκε και σε γάτες στην Ελλάδα. Το παράσιτο απεκκρίνεται με τα κόπρανα των μολυσμένων γατών και οι υγιείς γάτες μολύνονται με την κατάποση των τριχομονάδων που βρίσκονται στα κόπρανα.Προσβάλλει κυρίως το παχύ έντερο και την τελική μοίρα το λεπτού έντερου. Διάρροια από T. foetus εμφανίζεται κυρίως σε νεαρές γάτες, όμως γάτες κάθε ηλικίας μπορούν να μολυνθούν και να εμφανίσουν κλινικά συμπτώματα. Κλινικά το κύριοχαρακτηριστικό είναι η διάρροια η οποία μπορεί να περιέχει βλέννα ή αίμα και η οποία συχνά παρουσιάζει υφέσεις και εξάρσεις.Γενικά συμπτώματα όπως ανορεξία, απώλεια βάρους και πυρετός εμφανίζονται λιγότερο συχνά. Χωρίς θεραπεία η διάρροιασυχνά συνεχίζεται για μήνες ή χρόνια. Σε μερικές γάτες, τα κλινικά συμπτώματα κάποια στιγμή υποχωρούν χωρίς θεραπεία,αλλά μπορεί να χρειαστεί μέχρι και 2 χρόνια για να συμβεί αυτό. Επιπλέον, τα ζώα αυτά συνήθως παραμένουν μολυσμένα καιαποτελούν πηγή μόλυνσης για άλλες γάτες (ή και τον άνθρωπο), ενώ πολλές φορές τα συμπτώματα υποτροπιάζουν σεκαταστάσεις καταπόνησης. Η διάγνωση της μόλυνσης της γάτας από T. foetus μπορεί να γίνει με τρεις, κυρίως, τρόπους: α) μεμικροσκοπική εξέταση κοπράνων, κατά την οποία είναι δυνατός ο εντοπισμός τροφοζωιδίων του παρασίτου, β) με ειδική καλλιέργεια κοπράνων και γ) με PCR σε δείγματα κοπράνων. Καμία από τις παραπάνω μεθόδους δεν είναι διαγνωστική στο100% των περιπτώσεων και, κατά συνέπεια, οι μέθοδοι αυτές θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό και λαμβάνονταςυπ'όψιν τα μειονεκτήματα της κάθε μεθόδου. Οι περισσότερες αντιβιοτικές και αντιπαρασιτικές ουσίες δεν είναιαποτελεσματικές για την αντιμετώπιση της διάρροιας που οφείλεται σε T. foetus. Παροδική βελτίωση μπορεί να υπάρξει με τηχρήση αντιβιοτικών ή αντιπαρασιτικών φαρμάκων, τα συμπτώματα όμως επανεμφανίζονται μετά τη διακοπή της θεραπείας. Τομόνο φάρμακο με αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα κατά της T. foetus στη γάτα είναι η ρονιδαζόλη, η οποία συνήθωςχρησιμοποιείται στη δόση των 30 mg/kg, από το στόμα, κάθε 24 ώρες για 14 ήμερες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμπτώματα υποτροπιάζουν μετά το τέλος της θεραπείας, αλλά συνήθως υποχωρούν μετά από έναν επιπλέον κύκλο θεραπείας. Η πιο σοβαρή παρενέργεια από τη χρήση ρονιδαζόλης στη γάτα είναι η εμφάνιση νευρικών συμπτωμάτων τα οποία, όμως, συνήθως υποχωρούν με διακοπή της θεραπείας. Τέλος, η T. foetus πιθανόν να μεταδίδεται και στον άνθρωπο αν και αυτό δεν έχει αποδειχθεί.
(EL)
Over the past few years, the protozoan parasite Tritrichomonas foetus (T foetus) has emerged as a new and important cause of feline diarrhea in the international veterinary community. In a recent study, the presence of T. foetus was confirmed for the first time in cats in Greece. The protozoan parasite Τ foetus has been primarily known as a cause of trichomoniasis in cattle. In this animal species, the parasite affects the reproductive system of both males and females and is associated with infertility and other reproductive problems. It was first described as a cause of feline diarrhea in 2003 in the United States. Since then, feline Τ.foetus -associated diarrhea has been reported in many countries around the world and, recently, it was, also, described in cats in Greece. The trophozoites of the parasite are excreted in the feces and healthy cats are infected with the ingestion of T. foetus trophozoites. Τ foetus affects mainly the colon and the last part of the small intestine. Τ/oeto-associated diarrhea occurs mainly in young cats, but cats of any age can be infected and develop clinical signs. The main clinical sign is diarrhea, which may contain mucus or blood, and it often has spontaneous remissions and exacerbations. General clinical sings such as anorexia, weight loss and fever occur less frequently. If left untreated, the diarrhea often persists for months or years. In some cats, the clinical signs eventually resolve without treatment, but this can take up to 2 years. Moreover, these animals usually remain infected and are a source of infection for other cats (or humans) and often the clinical signs relapse in situations of stress. Feline Τ foetus infection can be diagnosed mainly by: a) microscopic examination of fecal samples, b) fecal culture specific for Τ foetus and c) fecal PCR. None of the above methods is diagnostic in 100% of cases and, therefore, these methods should be used in combination and bearing in mind the disadvantages of each method. Most antiparasitic and antibiotic drugs are not effective in treating diarrhea caused by T. foetus . Transient improvement can be seen with the use of common antibiotics or antiparasitic drugs, but the clinical signs typically recur with discontinuation of treatment. The only drug with proven efficacy against T. foetus in cats is ronidazol, which is usually used at a dose of 30 mg/kg, orally every 24 hours for 14 days. In some cases, the clinical sings recur with discontinuation of treatment but they usually resolve after one additional treatment cycle. The most serious side effect of ronidazole in cats is the development of neurological signs, but those usually resolve with discontinuation of treatment. Finally, T. foetus may be transmitted to humans, although this has not been proven.
(EN)
