Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, ΔΠΜΣ Φύλο, Koινωνία, Πολιτική, 2022
In the context of Image-based sexual abuse (IBSA), nonconsensual image sharing has been recognized as a form of gender-based violence. The regulatory mechanisms of gender emerge in cyberspace as new ways of othering women and non-normative subjects and maintaining the gender order online, thus revealing an increasingly complex continuum of violence with numerous implications. Particularly, the breach of interpersonal trust, infringement of privacy and classification of private images as pornography while using “revenge porn” as a generic term to refer to what is best described as the spectrum of technology-facilitated gender-based violence, constitute the discoursive mechanisms of male homosocial bonds that regulate gender dynamics in cyberspace. This thesis focuses on the plurality of acts of resistance and activism against methods that encourage technology-facilitated gender-based violence. Furthermore, we examine the emerging dynamics of these resistances from a cyber-(h)activist perspective that allows us to envision a gendered reappropriation of technology. Thus, some intersecting questions emerge: In what ways does technology become the facilitating space in the process of othering? What role do Big Tech play in nonconsensual image distribution? How can tech-displaced women and non-normative subjects draw on cyberspace hacking as a way of confronting the othering regulatory mechanisms of violence? What kind of resistances emerge from the hostile areas of cyberspace? This thesis, through empirical research and the theoretical lens of post-Cyberfeminism, explores the “new formulations of feminist theory and practice” (Wilding, 1998), methods capable of disrupting the tech-normative androcentricism.
Στο πλαίσιο της σεξουαλικής κακοποίησης μέσω εικόνας η μη συναινετική διακίνηση προσωπικού υλικού έχει πλέον αναγνωριστεί ως μορφή έμφυλης βίας. Τα έμφυλα κανονιστικά πρότυπα εντοπίζονται και στον ψηφιακό κόσμο ως νέες τεχνικές ετεροποίησης των γυναικών και θηλυκοτήτων και εγχάραξης των έμφυλων ορίων μέσα σε ένα συνεχές βίας. Συγκεκριμένα, η διάρρηξη της στοιχειώδους εμπιστοσύνης που προϋποθέτει η ψηφιακή κοινωνικοποίηση, οι καταχρήσεις της ανωνυμίας, η μη συναινετική πορνογραφοποίηση προσωπικού υλικού και η γενικευτική χρήση του όρου “εκδικητική πορνογραφία” για κάθε εκδοχή ψηφιακής βίας, στην πράξη αποτελούν λογοθετικές πρακτικές μιας ηγεμονικής ανδρικής ομοκοινωνικότητας που ρυθμίζει τις έμφυλες σχέσεις στον διαδικτυακό κόσμο. Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στις ακτιβιστικές αντιστάσεις απέναντι στις πρακτικές που τροφοδοτούν το φαινόμενο της τεχνολογικά υποβοηθούμενης βίας. Επιπρόσθετα, οι αντιστάσεις αυτές διερευνώνται μέσα από την οπτική ενός κυβερνο-(χ)ακτιβισμού που συνιστά έμφυλη επανοικειοποίηση της τεχνολογίας και συνδέεται με μια σειρά διασταυρούμενων ερωτημάτων. Με ποιους τρόπους η τεχνολογία μετατρέπεται σε τόπο παραγωγής ετερότητας; Τι ρόλο διαδραματίζουν οι ηγεμονικές εταιρείες τεχνολογίας στη μη συναινετική διανομή προσωπικού υλικού; Πώς οι εκτοπισμένες από τον χώρο της τεχνολογίας γυναίκες και θηλυκότητες επιστρέφουν στα ψηφιακά τοπία για να διαρρήξουν τις πρακτικές κανονιστικής βίας που τις ετεροποιεί; Τι είδους αντιστάσεις αναδύονται μέσα στα αφιλόξενα ψηφιακά τοπία; Μέσα από τον αναλυτικό φακό του σύγχρονου κυβερνοφεμινισμού και την αξιοποίηση εμπειρικού ερευνητικού υλικού, η παρούσα εργασία αφουγκράζεται τις “νέες διατυπώσεις της φεμινιστικής πρακτικής και θεωρίας” (Wilding, 1998), ικανές να διαταράξουν την ανδροκεντρική τεχνολογική κανονικότητα.
Βιβλιογραφία: σ. 138-170
Panteion University
